29 Μαρ 2011

Ο τέλειος κόουτς, ο κόουτς ο σωστός...


Η αγωνιστική σεζόν ουσιαστικά τελείωσε για εμάς. Είμαστε πρωταθλητές μαθηματικά και απομένει το τυπικό, δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις σε άλλες διοργανώσεις, οπότε ευκαιρία να ανοίξουμε ένα μεγάλο και φλέγον θέμα : Το θέμα "Ερνέστο Βαλβέρδε". Σε αυτό εδώ το άρθρο που έγραψα τον Αύγουστο του 2010, είχα παραθέσει το σκεπτικό μου σχετικά με την επιστροφή του στον πάγκο του Ολυμπιακού. Είχα γράψει τότε πως ο Βαλβέρδε δεν έπρεπε να φύγει από την ομάδα το καλοκαίρι του 2009, αλλά να παραμείνει και 2η σεζόν για να δούμε τι μπορούσε - αν μπορούσε - να κάνει παραπάνω στον Ολυμπιακό. Άπαξ όμως και απολύθηκε / αποχώρησε από την ομάδα, καλώς η κακώς έγινε ιστορία, παρελθόν και εκεί θα έπρεπε να παραμείνει. Είναι πολύ πιο εύκολο σε μια επιστροφή να χάσεις την εκτίμηση κόσμου που σε εκτιμούσε, παρά να κερδίσεις την εκτίμηση του κόσμου που δεν σε έβλεπε με καλό μάτι. Είχα πεί οτι οι επιστροφές στον Ολυμπιακό ποτέ δεν δούλεψαν. Δούλεψαν εν μέρει σε κάποιες περιπτώσεις - από την άποψη οτι επιτεύχθηκε ο στόχος της κατάκτησης του πρωταθλήματος - αλλά επί της ουσίας ο προπονητής που επέστρεφε αντιμετωπιζόταν - όχι άδικα - σχεδόν "εχθρικά". Ας αρχίσει λοιπόν η κουβέντα...

Με εξαίρεση τον Λάκη Πετρόπουλο που την δεκαετία του '70 - και με τον Γουλανδρή στην προεδρία να έχει και όχι το χέρι, αλλά και τα δύο χέρια στις τσέπες - στην επιστροφή του στην ομάδα τον Ιούλιο του 1972 έχτισε την μεγάλη ομάδα της τριετίας 1972-1975, κατέκτησε τίτλους και ήταν αποδεκτός από τον κόσμο (άντε και τον παππού Κάζιμιρ Γκόρσκι), οι υπόλοιποι που επέστρεψαν και κατέκτησαν τίτλους επέστρεψαν εν μέσω σκεπτικισμού και αποχώρησαν εν μέσω γκρίνιας η κραξίματος. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επανήλθε το καλοκαίρι του 2004 χαρακτηριζόμενος ως "ξαναζεσταμένο φαγητό", για να ακολουθήσει ανελέητο κράξιμο που ξεκίνησε από το 3-1 του Άνφιλντ και διήρκησε μέχρι και την φιέστα στο Καραϊσκάκη. Ο Λεμονής επανήλθε στην θέση του Σόλιντ τον Δεκέμβρη του 2006, χαρακτηρίστηκε "προσωρινή λύση" για να αρχίσουν οι πρώτες μουρμούρες όταν ο Σωκράτης τον μονιμοποίησε στον πάγκο. Ο Ολυμπιακο θα κατακτήσει άνετα το πρωτάθλημα της σεζόν 2006-2007, όμως η επόμενη σεζόν ξεκίνησε με τον Λεμονή να βρίσκεται στα χαρακώματα με τον τότε τεχνικό διευθυντή, Ίλια Ίβιτς που πίστευε οτι ο Λεμονής ήταν "λίγος" για τον Ολυμπιακό και δεν δίσταζε να κριτικάρει την τακτική του. Ακολούθησε ένα διάστημα αποθέωσης μετά τις εξαιρετικές εμφανίσεις στο Champions League και από τον Δεκέμβρη του 2007 και μετά και το κλατάρισμα της ομάδας, ο Λεμονής δέχτηκε "πυρ ομαδόν" όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά και από τους ίδιους τους τους παίκτες που δεν δίσταζαν να μιλάνε σε δημοσιογράφους και να κάνουν παράπονα. Αποτέλεσμα; Ο Λεμονής εκδιώχθηκε πριν ολοκληρωθεί η σεζόν.

Και φτάνουμε στο σήμερα... Ο Ερνέστο Βαλβέρδε που κατέκτησε το νταμπλ με τον Ολυμπιακό την σεζόν 2008-2009 δεν παρέμεινε στην ομάδα καθώς δεν τα βρήκε με τη διοίκηση και επέστρεψε στη χώρα του. Είχε ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Βιγιαρεάλ που τον εμπιστεύθηκε, ένα πέρασμα που του στοίχισε την απόλυση του στις αρχές του 2010. Η αλλαγή διοίκησης στον Ολυμπιακό, η επιμονή του Βαγγέλη Μαρινάκη και η ευκαιρία να ξαναφτιάξει το όνομα του στον Ολυμπιακό με την ενδεχόμενη κατάκτηση ενός τίτλου - σε συνδυασμό με την απουσία αξιόλογων προτάσεων - τον έφεραν ξανά στον πάγκο του Ολυμπιακού. Με τον Ολυμπιακό να έχει αποκλειστεί νωρίς-νωρίς από την Ευρώπη, το έργο που είχε να φέρει εις πέρας προέβλεπε το χτίσιμο μιας νέας ομάδας - καθώς υπήρχαν ελλείψεις σε πολλές θέσεις του ρόστερ και το πλάνο της διοίκησης προέβλεπε και πολλές μεταγραφές - και την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε πρώτο πλάνο (που θα οδηγούσε στους ομίλους του Champions League και τα σίγουρα έσοδα της UEFA) και σε δεύτερο πλάνο και την κατάκτηση του κυπέλλου.

Εφτά μήνες μετά, ο Ολυμπιακός με τον Βαλβέρδε στον πάγκο πέτυχε τους δύο από τους τρείς στόχους : Οι πολλοί νέοι παίκτες και οι παλιοί άρχισαν σχετικά νωρίς να μοιάζουν με ομάδα και να αποτελούν ένα καλό σύνολο για την Ελλάδα (το τονίζω αυτό), ενώ επιτεύχθηκε και ο "νούμερο ένα" στόχος που δεν ήταν άλλος απ'την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός απέτυχε να προχωρήσει στο κύπελλο, αφού αποκλείστηκε νωρίς νωρίς από τον ΠΑΟΚ, χάνοντας τον άλλο του στόχο. Ακούγεται ιδανικό και αν το δεί κανείς "ψυχρά" και με στατιστική ματιά, ο Βαλβέρδε πέτυχε τον σημαντικότερο στόχο που είχε θέσει η διοίκηση. Όμως η δυσαρέσκεια του κόσμου ήταν έκδηλη καθ'όλη τη διάρκεια της σεζόν, ειδικότερα μετά από κάποιες άστοχες δηλώσεις του Βαλβέρδε (π.χ. "σε όλη μου την καριέρα κέρδιζα δύσκολα εκτός έδρας" ) αλλά και με την αδυναμία του να κερδίσει κάποιο ντέρμπι πραγματοποιώντας καλή εμφάνιση. Την κατάσταση επιδείνωνε το γεγονός οτι ο Ολυμπιακός έχανε αυτά τα ματς όντας καλύτερος από τους αντιπάλους του στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα, σύμπτωμα που ήταν επαναλαμβανόμενο και έτεινε να εξελιχθεί σε ασθένεια. Η εμφατική νίκη επί της ΑΕΚ με 6-0 καθάρισε την υπόθεση τίτλος και επανέφερε την ηρεμία στον κόσμο που είδε οτι η ομάδα είχε τις ικανότητες και οτι με τις κατάλληλες προσθήκες το καλοκαίρι, θα είναι ακόμη πιο ισχυρή και έτοιμη να αντιμετωπίσει της ομάδες της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης.


Ακολούθησαν διάφορα άρθρα από "αντικειμενικά" κυρίως μέσα, που ανέφεραν τον Βαλβέρδε ως υποψήφιο προπονητή μια της Χέρκουλες, μια της Μπιλμπάο, μια της Λα Κορούνια. Κλασική προσπάθεια δημιουργίας καταστάσεων γκρίνιας και τριβής στην ομάδα, αφού τα ρεπορτάζ δεν επιβεβαιώνονταν από πουθενά ενώ ακόμη και τα Ισπανικά μέσα ανέφεραν ως πηγές τους... Ελληνικά sites. Κάπου εκεί όμως  ήρθε ο ίδιος ο Βαλβέρδε και πάλι και με δηλώσεις του στην εφημερίδα "As" επανέφερε το θέμα "συμβόλαιο 1 χρόνου με option ανανέωσης", με την διοίκηση να βγάζει ανακοίνωση και να ξεκαθαρίζει οτι ο Βαλβέρδε έχει διετές κλειστό συμβόλαιο και πως ουδεμία περίπτωση να αποχωρήσει υπάρχει. Η ύποπτη σιωπή του Βαλβέρδε αλλά και του μάνατζερ του μετά την ανακοίνωση του Ολυμπιακού, δείχνουν πως ο Ισπανός προπονητής έχει στο μυαλό του τον επαναπατρισμό στην πρώτη ευκαιρία, ακόμη και αν η προσφορά εργασίας προέρχεται από έναν σύλλογο που δεν έχει βλέψεις πρωταθλητισμού. Όλη αυτή η ιστορία πάντως έχει ξυπνήσει μνήμες του καλοκαιριού του 2009, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να ακυρώνει την αρχική συμφωνία που είχε κάνει με τον Βαλβέρδε και να προσφέρει ένα συμβόλαιο καλό μεν, που δεν αποδέχθηκε ο Βαλβέρδε, δε. Ο νυν προπονητής μας είχε κατηγορηθεί τότε για τυχοδιωκτισμό και ευκαιριακή απασχόληση στον Ολυμπιακό και ακριβώς το ίδιο κατηγορητήριο τον "βαραίνει" τώρα... και όχι άδικα. Μετά τους Μπάγεβιτς και Λεμονή λοιπόν, ο Βαλβέρδε έγινε άλλος ένας προπονητής που κατέκτησε τον τίτλο στο comeback του, αλλά σε αντίθεση με την πρώτη του θητεία δεν πέρασε "μήνα του μέλιτος" στον πάγκο με τον κόσμο να τον κοιτάζει αρχικά επιφυλακτικά και στο τέλος με μισό μάτι.

Απλά να κάνω μια παρατήρηση για το πολυπαιγμένο θέμα "ο Ολυμπιακός μπορεί να βρεί καλύτερο προπονητή" : Καλύτερο μπορεί να βρεί, ως προς τι; Σαν όνομα; Σαν φιλοσοφία; Σαν τι; Ο Ολυμπιακός από την ημέρα που ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα πάσχει από την ασθένεια "κάπου εκεί έξω υπάρχει ο προπονηταράς που κάνει τα πάντα και περιμένει να του τηλεφωνήσουν απ'τον Ολυμπιακό για να έρθει και να σαρώσει τα πάντα". Ας δούμε δυό-τρείς περιπτώσεις... Ο πιο πρόσφατος ας πούμε, ο Μανόλο Χιμένεθ. Καλό όνομα στη Σεβίλλη, με πολύ καλά αποτελέσματα και αξιοσέβαστος αν μη τι άλλο. Φαντάζεται κανείς τι είχε να γίνει αν αυτός ο άνθρωπος ήταν στον Ολυμπιακό και έκανε όσα έκανε στην ΑΕΚ φέτος; Πάμε παρακάτω... Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Ονοματάρα από τις λίγες, σωστά; Τι πρόσφερε παραπάνω στον Άρη απ'αυτό που είχε προσφέρει ο Μπάγεβιτς; Τίποτα. Το ταβάνι του ήταν οτι μας κέρδισε πέρυσι στα play-offs και φέτος μόλις ζόρισε το πράγμα, την έκανε για άλλες πολιτείες. Να πάμε στον δάσκαλο Δον Κιχώτη Λορένθο Σέρα Φερέρ; Με θητεία στην Μπαρτσελόνα, μεγάλο όνομα στην Ισπανία και τα highlights του στην Ελλάδα ήταν να τον δείχνουν να χοροπηδάει είτε μπροστά από τον 4ο διαιτητή, είτε μπροστά απ'τον επόπτη.

Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και η επιλογή προπονητή είναι σχετική και η επιτυχία ή αποτυχία τους εντελώς συμπτωματική. Θέμα συγκυριών, αν θέλετε. Θέλετε να δούμε την πρώτη δεκάδα των προπονητών με τις περισσότερες νίκες στον Ολυμπιακό; Αφορά όλες τις διοργανώσεις : Πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρώπη : Ιδού...

1) Ντούσαν Μπάγεβιτς : 208 αγώνες - 145 νίκες, 32 ισοπαλίες, 30 ήττες / τέρματα 446 υπέρ, 170 κατά
2) Αφοί Χέλμη (Γιάννης & Βαγγέλης) : 171 αγώνες - 130 νίκες, 30 ισοπαλίες, 11 ήττες / τέρματα 464 υπέρ, 142 κατά
3) Λάκης Πετρόπουλος : 142 αγώνες - 108 νίκες, 26 ισοπαλίες, 8 ήττες / τέρματα 328 υπέρ, 82 κατά
4) Τάκης Λεμονής : 141 αγώνες - 94 νίκες, 28 ισοπαλίες, 19 ήττες / τέρματα 324 υπέρ, 145 κατά
5) Όλεγκ Μπλαχίν : 124 αγώνες - 76 νίκες, 34 ισοπαλίες, 14 ήττες / τέρματα 280 υπέρ, 97 κατά
6) Τόζα Βεσελίνοβιτς : 108 αγώνες - 65 νίκες, 18 ισοπαλίες, 25 ήττες / τέρματα 173 υπέρ, 96 κατά
7) Ερνέστο Βαλβέρδε : 78 αγώνες - 55 νίκες, 9 ισοπαλίες, 14 ήττες / τέρματα 142 υπέρ, 51 κατά
8) Αλκέτας Παναγούλιας : 93 αγώνες - 55 νίκες, 23 ισοπαλίες, 15 ήττες / τέρματα 153 υπέρ, 81 κατά
9) Μπρούνο Βάλε : 80 αγώνες - 52 νίκες, 18 ισοπαλίες, 10 ήττες / τέρματα 166 υπέρ, 67 κατά
10) Κάζιμιρ Γκόρσκι : 83 αγώνες - 49 νίκες, 21 ισοπαλίες, 13 ήττες / τέρματα 128 υπέρ, 53 κατά

Τι παρατηρούμε; Ενώ συνεχίζεται η αέναη αναζήτηση του ιδανικού προπονητή, βλέπουμε οτι στην πρώτη τετράδα είναι οι Χέλμηδες, ο Λάκης Πετρόπουλος, ο Τάκης Λεμονής και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Έλληνες δηλαδή όλοι, αν συνυπολογίσει κανείς και τον ΣερβοΈλληνα Μπάγεβιτς. Στην 5η και 6η θέση είναι ο Όλεγκ Μπλαχίν που δεν είχε καμμιά προπονητική περγαμηνή και την προπονητική την έμαθε στον Ολυμπιακό και ο Τόζα Βεσελίνοβιτς, που προπονούσε ομάδες στην Κολομβία από το 1969 μέχρι το 1973 και μετά δούλεψε στη Βοϊβοντίνα πριν έρθει στον Ολυμπιακό, χωρις δηλαδή κάποια σημαντική διάκριση. Τι άλλο παρατηρούμε; 7ος ο τρισκατάρατος Βαλβέρδε; Μπροστά από Αλκέτα Παναγούλια, Μπρούνο Βάλε και τον "παππού" Κάζιμιρ Γκόρσκι; Θέμα συγκυριών είναι η επιτυχία ενός προπονητή σε μια ομάδα. Όχι μόνο αυτό βέβαια, αλλά σίγουρα ΚΑΙ αυτό. Πρώτο ρόλο παίζει το υλικό μιας ομάδας εννοείται και δεν μπορεί ούτε ο Φέργκιουσον ούτε ο Μουρίνιο να πάρουν πρωτάθλημα με την Κόλτσεστερ, αλλά ενδεχομένως ακόμη και ο γεννημένος να χάνει Ρανιέρι να κατακτούσε το πρωτάθλημα με την Μπαρτσελόνα. Ο Βαλβέρδε για παράδειγμα αποκλείστηκε από την Ανόρθωση, ο Σόλιντ έτρωγε τις φάπες μαζεμένες στην Ευρώπη αλλά κέρδιζαν στην Ελλάδα, ο Λεμονής τα'βρισκε μπαστούνια στην Ελλάδα αλλά είναι ο μόνος προπονητής ως τώρα που έχει φέρει διπλά στο Champions League. Από εκεί και πέρα δε λέει τίποτα αν π.χ. ο Βαλβέρδε μια και γι'αυτόν μιλάμε εκδιώχθηκε κλωτσηδόν από την Βιγιαρεάλ γιατί εδώ πήρε πρωτάθλημα, ούτε έχει σημασία αν ο Χιμένεθ έπαιζε μπαλάρα στην Ισπανία γιατί εδώ τον έχουν μουρλάνει στη φάπα.

Μήπως τελικά ο Βαλβέρδε και οι προπονητές της σειράς του Βαλβέρδε είναι το "ταβάνι" μας όσον αφορά τους ξένους προπονητές; Μήπως αυτό που μπορούμε να σηκώσουμε ως ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας είναι προπονητές διαμετρήματος Βαλβέρδε και απλά έχουμε επιδοθεί σε κυνήγι μαγισσών (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) για να βρούμε τον τέλειο κόουτς τον κόουτς τον σωστό, τον πρόστυχο τον έξυπνο τον γοητευτικό; Ευκαιρία για κουβέντα... Μας κάνει ο Βαλβέρδε; Θέλουμε να μείνει ο Βαλβέρδε, ή θέλουμε να φύγει ο Βαλβέρδε; Είναι ένας επαγγελματίας που σέβεται το ψωμί που τρώει και δουλεύει αυστηρά βάσει συμβολαίων, ή είναι ένας τσαρλατάνος που εκμεταλλεύτηκε την ανωτερότητα του Ολυμπιακού από τους αντιπάλους του και έφτιαξε το βιογραφικό του; Μπορεί να συγκεντρωθεί στη δουλειά του αν παραμείνει, χωρίς το μυαλό του να γυρίζει στην μαμά πατρίδα και τον μάνατζερ του να καίει απ'την υπερβολική χρήση Fax, Laptops και κινητά τηλέφωνα στην προσπάθεια να βρεί ομάδα στον πελάτη του;

Τα σχόλια δικά σας...

25 Μαρ 2011

Αδικίες και τρίχες κατσαρές...

Ευκαιρίας δοθείσης μιας και λόγω του αγώνα της Εθνικής ομάδας με τη Μάλτα δεν υπάρχει αγωνιστική κίνηση, δημοσιεύω σήμερα ένα άρθρο - απάντηση στην αντιΟλυμπιακή προπαγάνδα των αλλόθρησκων αλλά και των αντικειμενικών, το οποίο βασίζεται σε στοιχεία που μου έστειλε ο φίλος spk. Χρειάζεται να τα υπενθυμίζουμε αυτά, γιατί με το θέατρο που έχει στηθεί από το ντέρμπι με τις λουλουδούδες της Λεωφόρου και μετά, αν διαβάσει κάποιος που δεν ασχολείται, κάποιος που δε ζει σε αυτή τη χώρα, θα νομίζει οτι ο Ολυμπιακός με παίκτες που βρήκε στα αμπάρια κάποιου καρβουνιάρικου ή στα φανάρια πολυσύχναστων δρόμων, κατακτά άδικα τίτλους απέναντι σε ομάδες με αξιόλογα ρόστερ και με επενδύσεις πολλαπλάσιες απ'τις δικές του. Ας τα δούμε όμως...

Πάμε σε αυτό το link (κάντε click εδώ), στο site του Εθνικού Τυπογραφείου δηλαδή, όπου δημοσιεύονται όλα τα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως και στο πλαίσιο "Επωνυμία Εταιρείας" πληκτρολογήστε ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Η αναζήτηση θα επιστρέψει αποτελέσματα για όλες τις εμπορικές χρήσεις όλων των ΠΑΕ από το 1993 κι έπειτα (για τις περισσότερες) - μεταξύ αυτών και των ισολογισμών τους. Για ευκολία, παραθέτω το κόστος της ποδοσφαιρικής ομάδας για κάθε χρονιά αλλά και το πώς έκλεισε τη χρήση της για όλες τις σεζόν μέχρι τώρα.

Σημείωση : Ο ισολογισμός π.χ. της σεζόν 1994-95 της εκάστοτε ΠΑΕ δημοσιεύεται σε ΦΕΚ το Δεκέμβριο του 1995, όπερ μεθερμηνευόμενον πως το μπάτζετ της σεζόν 2009-10 βγήκε το Δεκέμβριο του 2010. Πρώτα αναγράφεται το κόστος του ποδοσφαιρικού τμήματος ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, γιατί αυτό που μετράει είναι η αξία της ομάδας στο γήπεδο και μετά από αυτό το αποτέλεσμα χρήσης, η σούμα δηλαδή, το αν το μαγαζί ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΠΙΑ, ΜΕ ΟΛΑ ΜΕΣΑ είχε κέρδος ή ζημιά. Αν υπάρχει αρνητικό πρόσημο μπροστά από το ποσό, σημαίνει φυσικά ζημιά. ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ, γιατί για όσους το αγνοούν, η κάθε μία ανώνυμη εταιρεια υποχρεούται βάσει νόμου να δημοσιεύει σε ΦΕΚ όλες τις εταιρικές της πράξεις, μεταξύ αυτών και τους ισολογισμούς της. Προχωράμε λοιπόν :

1993-94
Ολυμπιακός  1,53 δις δραχμές      -1,13 δις δραχμές
Παναθηναικός 914 εκ. δραχμές      -69 εκ. δραχμές

1994-95
Ολυμπιακός   1,85 δις δραχμές      -753 εκ. δραχμές
Παναθηναικός  698 εκ. δραχμές      -438 εκ. δραχμές

1995-96
Ολυμπιακός   2,1 δις δραχμές        -442 εκ. δραχμές
Παναθηναικός 1,49 δις δραχμές      +378 εκ. δραχμές

1996-97
Ολυμπιακός   3,2 δις δραχμές        -1,1 δις δραχμές
Παναθηναικός  850 εκ. δραχμές       +24 χιλιάδες δραχμές

1997-98
Ολυμπιακός   3,9 δις δραχμές        -499 εκ. δραχμές
Παναθηναικός  1,2 δις δραχμές       -1,1 δις δραχμές

1998-99
Oλυμπιακός   6,2 δις δραχμές         -1,5 δις δραχμές
Παναθηναικός 2,1 δις δραχμές         -692 εκ. δραχμές

1999-00
Ολυμπιακός   9,3 δις δραχμές          -4,7 δις δραχμές
Παναθηναικός  2,9 δις δραχμές         -2,4 δις δραχμές

2000-01
Ολυμπιακός   12,6 δις δραχμές         -5,3 δις δραχμές
Παναθηναικός  7,5 δις δραχμές          -3,9 δις δραχμές

2001-02
Ολυμπιακός   39,7 εκ. ευρώ             -11 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  28,3 εκ. ευρώ            +8,3 εκ. ευρώ

2002-03
Ολυμπιακός   41,4 εκ. ευρώ             -26,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  21,3 εκ. ευρώ            -14,2 εκ. ευρώ

2003-04
Ολυμπιακός   27,7 εκ. ευρώ             -10,9 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  18,3 εκ. ευρώ            +1,1 εκ. ευρώ

2004-05
Ολυμπιακός   33 εκ. ευρώ             -2,2 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  20,3 εκ. ευρώ         +500 χιλ.. ευρώ

2005-06
Ολυμπιακός   35,3 εκ. ευρώ             -2,8 εκ. ευρώ
Παναθηναικός 19,5 εκ. ευρώ             -4,5 εκ. ευρώ

2006-07
Ολυμπιακός   34,5 εκ. ευρώ             +3,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  21,5 εκ. ευρώ            -6,2 εκ. ευρώ

2007-08
Ολυμπιακός   46,4 εκ. ευρώ             +3,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  24,4 εκ. ευρώ            -11,4 εκ. ευρώ

2008-09
Ολυμπιακός   55,9 εκ. ευρώ             -26,7 εκ. ευρώ
Παναθηναικός 41,2 εκ. ευρώ             -11 εκ. ευρώ

2009-10
Ολυμπιακός   53,6   εκ. ευρώ            -5,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός 54,6   εκ. ευρώ              -30   εκ. ευρώ

Ωραία πράγματα, ε; Να φανταστεί κανείς οτι η σύγκριση γίνεται μόνο μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, γιατί η σύγκριση με μεγέθη όπως η μάνα ΑΕΚ και το ΠΑΟΚ καθιστούν τα αποτελέσματα... κωμωδία. Γίνεται πιο ενδιαφέρον δε, αν επεκτείνουμε την έρευνα και στις ομάδες μπάσκετ : Στο ίδιο link και στο ίδιο πλαίσιο κειμένου πληκτρολογήστε ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Θα δώσει ισολογισμούς και εταιρικές πράξεις ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΕ, από το 1998 και μετά που έγιναν ΚΑΕ. Θαυμάστε :

1998-99
Ολυμπιακός  4,3 δις δραχμές      -755 εκ. δραχμές
Παναθηναικός 2,7 δις δραχμές     -393 εκ. δραχμές

1999-00
Ολυμπιακός   3,5 δις δραχμές      -437 εκ. δραχμές
Παναθηναικός  3,5 δις δραχμές      -1,1 δις δραχμές

2000-01
Ολυμπιακός  3,7 δις δραχμές        -704 εκ. δραχμές
Παναθηναικός  3,9 δις δραχμές      -1,6 δις δραχμές

2001-02
Ολυμπιακός   10,8 εκ. ευρώ          -6,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός   10,3 εκ. ευρώ        -4,5 εκ. ευρώ

2002-03
Ολυμπιακός   7,1 εκ. ευρώ            -4,2 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  7,8 εκ. ευρώ           -4,5 εκ. ευρώ

2003-04
Ολυμπιακός   5,4 εκ. ευρώ            -5 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  6,6 εκ. ευρώ           -81 χιλ. ευρώ

2004-05
Ολυμπιακός   4,7 εκ. ευρώ             -3,4 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  7,9 εκ. ευρώ             +3,2 εκ. ευρώ

2005-06
Ολυμπιακός   6,8 εκ. ευρώ             -5,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  8 εκ. ευρώ               -800.000 ευρώ

2006-07
Ολυμπιακός   10,6 εκ. ευρώ            -7,3 εκ. ευρώ
Παναθηναικός   11,5 εκ. ευρώ          -2,7 εκ. ευρώ

2007-08
Ολυμπιακός   16,2 εκ. ευρώ            -12,4 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  15,3 εκ. ευρώ            -6,5 εκ. ευρώ

2008-09
Ολυμπιακός    28,7 εκ. ευρώ            -28,7 εκ. ευρώ
Παναθηναικός   18,1 εκ. ευρώ            -10 εκ. ευρώ

2009-10
Ολυμπιακός    34,9 εκ. ευρώ              -32,6 εκ. ευρώ
Παναθηναικός  19,9 εκ. ευρώ               -12,3 εκ. ευρώ

Πολύ ενδιαφέρον, ε; Ηχηρή απάντηση στην αντιΟλυμπιακή προπαγάνδα, δεν νομίζετε; Τη γενική εικόνα σίγουρα την είχαμε, αλλά εδώ την τεκμηριώνουμε και με αδιάσειστα στοιχεία. Αυτός που ξοδεύει ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ από τον άλλον, έχει και τον πρώτο λόγο στις επιτυχίες, ειδικά αν μιλάμε για αθλητισμό. Αν η χρηματική διαφορά είναι συγκρίσιμη, τότε συζητάμε και για άλλους παράγοντες, όπως οργάνωση, προπονητή, υγεία σε ποδοσφαιρικό σύνολο και τα λοιπά. Αν όμως ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ είσαι κατά πολύ από πάνω, τότε θα παίρνεις και τις κούπες στο σύνολο. Εξαίρεση η περυσινή χρονιά, που λέχθηκε πολλάκις και όχι μόνο απ'τις γνωστές "φωνές" των ΜΜΕ ότι "φράγκο δεν έβαλε ο Κόκκαλης", αλλά αποδεικνύεται ότι τελικώς είχαμε το ίδιο μπάτζετ με τον Παναθηναϊκό. Και πάλι επειδή μια χρονιά ενώθηκαν και ΑΠΛΩΣ μας έφτασαν, είναι έτοιμοι να διαλυθούν. Αφήστε που αν κάποιος πεί "ναι, αλλά παίρνατε τα πρωταθλήματα και τα λεφτά από τους ομίλους, γι'αυτό έβαζε παραπάνω ο Κόκκαλης", θα διαψευστεί από την περίοδο 1993-97, που είχαμε και πάλι ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ υψηλότερο μπάτζετ.

Στο δε μπάσκετ,που μας λένε ότι "το παράτησε ο Κόκκαλης" και "μη μιλάτε, τα σκάνε οι Γιαννακόπουλοι και παίρνουν κούπες", φαίνεται ότι και εκεί ΤΙΣ ΜΙΣΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΒΑΖΑΜΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια με τους Αγγελόπουλους, έχουμε 1,5 φορά περισσότερο μπάτζετ και μας κλέβουν πρωταθλήματα. Και ακούς πάλι τα "μη μιλάς" και από γαύρους... και είναι να τρελαίνεσαι.

Για τη φετινή χρονιά, 2010-2011, οι ισολογισμοί θα βγουν τον Γενάρη ή κάπου εκεί κοντά. Και - ευκαιρίας δοθείσης - επειδή λέγεται ότι "ο Μαρινάκης διαχείριση έκανε, το μπάτζετ παίζει να είναι και μικρότερο από πέρυσι", υπενθυμίζουμε τι λένε εδώ... ενώ για το βάζελο ισχύει αυτό.

Δηλαδή δίχως εξασφαλισμένα έσοδα από το C.L., αν βάλουμε μέσα τα λεφτά που ήδη πήρε η Σεντ Ετιέν για τον Μιραλάς και που θα πάρει η Λίβερπουλ για τον Ριέρα, ΕΞΤΡΑ, αφού έπιασε αριθμό συμμετοχών με την ομάδα και βέβαια πήραμε πρωτάθλημα και μπαίνουμε στους ομίλους - τα οποία ΔΕΝ ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ - ο Μαρινάκης έβαλε 3 και 4 φορές περισσότερα λεφτά από το βάζελο, που πήρε και όλο το market pool μετά τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ από τον Άγιαξ. Και κάλυψε και καμιά 30 εκ. ευρώ ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις που άφησε ο Κόκκαλης, που τις είχε μεν διακανονίσει, αλλά που δεν ήθελε να τις πληρώσει ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να κάνει μεταγραφές που χρειάζονταν στην ομάδα, όπως ο ίδιος ο Κόκκαλης δήλωσε δημόσια στο Δ.Σ. του Μαΐου του 2010, πριν πουλήσει.

Εμείς θέλαμε ΚΑΙ τις υποχρεώσεις μας να καλύψουμε, για αν μην χρωστάμε, αλλά ΚΑΙ μεταγραφές πολλών παικτών να κάνουμε, για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ο Κόκκαλης αναμφισβήτητα ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος πρόεδρος στην ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά ΤΩΡΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ δεν μπορούσε να μας δώσει αυτό που θέλαμε, αφού πάνω απ'όλα και ο ίδιος δεν ήθελε... "Αρκετά έβαλα εγώ, ας βάλει κάποιος άλλος" είχε πεί λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η διαδικασία της πώλησης στον Μαρινάκη αν θυμάστε.

Αυτά τα ολίγα για να αποκαθίσταται η αλήθεια και να σταματήσουν και αρκετοί δικοί μας να πιπιλάνε την καραμέλα των ζελέδων αντικειμενικών.

Υ.Γ. 1: Όταν ακούς δικηγόρο η πολιτικό να ομιλεί για το ποδόσφαιρο και κατ'επέκταση τον αθλητισμό χρησιμοποιώντας λέξεις όπως "σήψη", "διαφθορά", "παρανομίες", είναι να γελάς, να κλαίς, ή να κλαίς απ'τα γέλια. Οι δύο κατ'εξοχήν διεφθαρμένοι χώροι στη χώρα μας, ο χώρος των "εκπροσώπων του νόμου" και των "εκπροσώπων του λαού", κάνουν κρίσεις και ρίχνουν αναθέματα σε έναν χώρο όπως αυτός του αθλητισμού που μοιάζει... παραδεισένιος μπροστά στα ανδραγαθήματα τους. Λίγη ντροπή ρε... εξυγιαντές.

Υ.Γ. 2 : Στον Αλέξανδρο (κρίμα το όνομα ρε μπαγλαμά) Τζόρβα αξίζει να απονεμηθεί το βραβείο του πιο χέστη ποδοσφαιριστή που έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στα Ελληνικά γήπεδα. Τη μια έδειχνε τα καβλόσπυρα και έλεγε οτι τον πυροβολούσαν, την άλλη οτι τον έδειραν, τώρα είπε οτι τους έκλεψαν το πρωτάθλημα ενώ όταν έγινε το ντέρμπι η διαφορά ήταν ήδη στους 7 βαθμούς... Δεν κοιτάζει τα χάλια του, που μέχρι και οι οπαδοί της ομάδας του τον έκραζαν σχεδόν στα μισά ματς της ομάδας με τα μαγικά που έκανε;

Υ.Γ. 3 : Όσα έκαναν και έλεγαν οπαδοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες και παίκτες της μάνας ΑΕ6 τους γυρίζουν πίσω. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και όσα καραγκιοζιλίκια και γραφικότητες ακολούθησαν τη σεζόν 2007-2008 με την "ηθική πρωταθλήτρια" και τον "χάρτινο πρωταθλητή". Η μοίρα τους χρωστάει την διάλυση τους, αυτή που απέφυγαν με το άρθρο 44. Η μοίρα τους χρώσταγε να πέφτουν στα πόδια μπακάληδων από το εξωτερικό όπως ο Μπομπ Κοζώνης και ο Μακρής που έκανε την Παναχαϊκή ομάδα της Γ' Εθνικής και την παρέδωσε στον... Κούγια, τον εξυγιαντή. Ο Θεός του ποδοσφαίρου τους όφειλε την 6άρα της περασμένης εβδομάδας (μαλάκα Ρόμενταλ που έφαγες τα μούτρα σου και δεν έβαλες και το 7ο) και την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζουν σήμερα. Τους ευχόμαστε ολόψυχα να βρεθούν στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, απ'όπου θα καταφέρουν πάντως να αναρριχηθούν γρήγορα, καθώς θα συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ. Γιατί αν συμμετείχαν στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΠ, με Νίκη Ρέντη, Δόξα Κορυδαλλού, Μαύρο Αετό και Περαμαϊκό αντίπαλους, δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσουν παραπάνω απ'την Α'Κατηγορία...

Υ.Γ. 4 :Αδελφέ spk σε ευχαριστώ για τα στοιχεία που μου έδωσες, να'σαι καλά :)

21 Μαρ 2011

38 επί 6 πόσο κάνει;


Τα φιλικά προς την ΑΕΚ ΜΜΕ προειδοποιούσαν όλη την εβδομάδα : "Χαλάστε τους τη φιέστα" έλεγαν. Και το έκαναν. Εμείς είχαμε προετοιμαστεί να δούμε ένα δύσκολο ματς, με αγωνία, με άγχος και το ξέσπασμα να έρχεται στο τέλος με τη νίκη και τα πανηγύρια για το 38ο πρωτάθλημα, αλλά λογαριάσαμε χωρίς την μάνα ΑΕΚ των Batman και Robin του ποδοσφαίρου, Αδαμίδη και Δημητριάδη : Ο αγώνας κρίθηκε από το πρώτο λεπτό και ο πρωταθλητής αναδείχθηκε μόλις στο 7ο λεπτό... Το dynamic duo δεν είχε ακούσει την δική μας προειδοποίηση αναφορικά με το σύνθημα που τραγούδησαν στην επιστροφή από τη Θεσσαλονίκη : Ο τελευταίος που το'χε πεί, έφυγε με ντόρτια στην πλάτη. Τα ντόρτια έγιναν εξάρες τελικά και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα όπως ακριβώς μας άξιζε : Με μια μεγάλη νίκη, κλείνοντας στόματα και αποδεικνύοντας οτι είμαστε δίκαια οι πρωταθλητές για 38η φορά.

* Σίγουρα η ΑΕΚ ήταν άτυχη καθώς έλειπε από τον αγώνα ο Τραγανός Δέλλας που με την εμπειρία του όταν έβλεπε το πράγμα να ζορίζει θα έδινε την κατάλληλη οδηγία : "Πέστε κάτω". Η ρήση "τα πάντα είναι δανεικά" βρήκε την εφαρμογή της για άλλη μια φορά και τα δανεικά του Μάρτη του 2008 ξεπληρώθηκαν 3 χρόνια αργότερα και μάλιστα... με τόκο.

* Δέλλας γιοκ, δυστυχώς για την ΑΕΚ και αν δεν λειτουργούσε το ανθρωπιστικό συναίσθημα στους παίκτες μας, τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν και χειρότερα στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Ας όψεται ο Ρόμενταλ, που στη μία και μοναδική φορά που βρήκε ένα γήπεδο άδειο από τότε που ήρθε στην Ελλάδα για να επωφεληθεί από το μεγάλο του προσόν, την ταχύτητα, κράτησε τη μπάλα και τελικά σωριάστηκε στο έδαφος. Να έμπαινε εκεί και ένα 7ο...

* Τέλος πάντων, πολλά θέλουμε. Απαίτηση του κόσμου ήταν η νίκη που θα καθάριζε οριστικά την υπόθεση τίτλος. Ήρθε. Απαίτηση ήταν μια μεγάλη εμφάνιση επιτέλους σε ντέρμπι. Ήρθε κι αυτή. Απαίτηση τέλος ήταν και ο διασυρμός της ΑΕΚ της οποίας παράγοντες, παίκτες και δημοσιογράφοι είχαν βγάλει μεγάααααλη γλώσσα. Ήθελαν να μας χαλάσουν τη φιέστα... και τελικά τους χαλάσαμε την υγεία. Με τόσες χαμένες ευκαιρίες φέτος, ειδικά στον πρώτο γύρο, η Θεά Τύχη μας χρωστούσε ένα "ξεμπούκωμα" με πολλά γκολ. Άξιζε η αναμονή γιατί το ξεμπούκωμα ήρθε στον αγώνα με τον συγκεκριμένο αντίπαλο.

* Στο σημερινό ματς δεν υπάρχει φάση κλειδί. Το κλειδί της επικράτησης σήμερα ήταν η αποφασιστικότητα της ομάδας να μπεί μέσα και να καθαρίσει τον αγώνα. Μπήκε μέσα με πλάνο, με τσαμπουκά, πίεσε ψηλά, έκλεψε όλες τις μπάλες στο κέντρο αναγκάζοντας τον Ντιόπ να τραβάει απ'τις φανέλες (αλήθεια, αυτός στα πόσα φάουλ παίρνει κάρτα; Γιατί όποτε έμπαινε σε μια φάση τράβαγε, τράβαγε και ξανατράβαγε) μια τον Φουστέρ, μια τον Ιμπαγάσα και μια τον Μοδέστο. Σαφώς και είχαμε και την τύχη οι πρώτες μας δύο φάσεις να καταλήξουν στα δίχτυα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό που μετράει είναι πως η ομάδα μετά το 2-0 δεν επαναπαύθηκε αλλά συνέχισε να πιέζει ψηλά, να δημιουργεί προβλήματα από τα άκρα και με τις συνεχείς αλλαγές θέσεων να μοιράζει σακούλες κατά το κοινώς λεγόμενον στους αμυντικούς. Αν οι Χολέμπας και Μανιάτης δεν ήταν τόσο αναποτελεσματικοί στα γεμίσματα τους και πέρναγαν έστω το 1/3 απ'όσα επιχείρησαν, το ρεκόρ του 11-0 που κρατάει σχεδόν 40 χρόνια τώρα, θα είχε αν μη τι άλλο απειληθεί σοβαρά.

* Οι οπαδοί και τα ΜΜΕ της δύσμοιρης ομαδούλας της κλάψας αφού φυσικά "στολίσουν" τους παίκτες και τον προπονητή τους για την ήττα-ντροπή, δεν θα παραλείψουν να αναφέρουν οτι ο Παμπορίδης έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να προηγηθεί ο Ολυμπιακός γρήγορα με 2-0, καθώς το πρώτο κόρνερ του Ιμπαγάσα προήλθε από... αεροβόλο στην εξέδρα, ενώ στο γκολ του Καφέ που ακυρώθηκε θα έπρεπε να δοθεί και μια ελεύθερη βολή. Για άλλη μια φορά, υπεύθυνοι θα είναι οι διαιτητές και το παρασκήνιο και σε δεύτερη μοίρα οι παίκτες και ο προπονητής. Το οτι την ΑΕΚ διοικεί σχήμα διορισμένων προέδρων χωρίς καν μετοχές και γνωστών Παναθηναϊκών αισθημάτων, είναι λεπτομέρεια. Το οτι η ΑΕΚ λειτουργεί ως επίσημο παράρτημα του Παναθηναϊκού και πως αν το 6-0 ήταν σε ματς Παναθηναϊκού - ΑΕΚ δεν θα είχε γραφτεί κάτι παραπάνω από το "ψηλά το κεφάλι ΑΕΚάρα", είναι επίσης λεπτομέρεια. Αυτό κάνει τη νίκη-θρίαμβο επί του συγκεκριμένου σωματείου ακόμα πιο σημαντική. Όχι γιατί ο Ολυμπιακός κέρδισε την ΑΕΚ, αλλά γιατί ουσιαστικά κέρδισε και τα αφεντικά της. Τον Φιλιππίδη του 2011 τον λένε Αδαμίδη και - που ξέρει κανείς; - αν είναι καλός υπάλληλος μπορεί κι αυτός να διοριστεί στο μέλλον σε κανέναν δημόσιο οργανισμό, όπως ο αλήστου μνήμης Άντζελο.

* Ο Θρύλος λοιπόν με ένα μεγάλο ξέσπασμα, με ωραία μπάλα, σε ένα κατάμεστο, γιορτινό "Καραϊσκάκη" ταπείνωσε τη δικέφαλη κατσαρίδα και έριξε στον κουβά όλο το σκηνικό απαξίωσης του που είχε στηθεί από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και μετά. Όταν κατακτάς το πρωτάθλημα με διψήφια βαθμολογική διαφορά, όταν δεν σε κερδίζει ούτε ο... Θεός ο ίδιος μέσα στην έδρα σου, όταν οι αντίπαλοι σου παραδέχονται οτι ήσουν όντως καλύτερος σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, δεν μπορεί τον θρίαμβο σου να τον κιτρινίσει κανείς. Έγιναν λάθη, θα μπορούσαμε να είχαμε κατακτήσει τον τίτλο πιο άνετα και πιο εμφατικά ίσως, θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερες αντιδράσεις αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά (και μιλάω κυρίως για αντιδράσεις της διοίκησης στον πόλεμο που γινόταν στην ομάδα), αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να φτάνουν να μας κατηγορούν οτι κατακτούμε άδικα τον τίτλο, είναι μια άλλη εντελώς διάσταση, ένα παράλληλο σύμπαν.

* Μετά τις πρώτες κωλοτούμπες που ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στα "αντικειμενικά" sites, μετά τα διθυραμβικά αφιερώματα στον "δίκαιο πρωταθλητή Ολυμπιακό", θα αρχίσουν και πάλι οι λασπομαχίες. Θα βγουν οι καλικάντζαροι στο προσκήνιο, θα εμφανιστούν κασέτες, δισκέτες, ίσως και κανένας δίσκος 78 στροφών με "αποκαλύψεις" και παραφιλολογία για το αν ο Μαρινάκης κινείται στο παρασκήνιο ή αν ο Κόκκαλης ήταν πράκτορας της Στάζι. Με την καταγγελία του Ερμείδη, που δίνει τον Παναθηναϊκό ως "υπεύθυνο" του Άρης-ΠΑΟΚ 2-0 πέρυσι, με τον Ερμείδη να δηλώνει σε αθλητικό ραδιόφωνο πως "τo περσινό ματς Αρη-ΠΑΟΚ ήταν στημένο για λογαριασμό του Παναθηναϊκού και όχι του Αρη. Φρόντισαν γι΄αυτό ο Γιάννης Σπάθας, ο Μητρόπουλος και ο Βαρούχας". Ούτε στα ψιλά δεν γράφτηκε αυτό πουθενά, αλλά είπαμε : Ο Ολυμπιακός φταίει για όλα.

* Επιστροφή στα αγωνιστικά και σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τον μεγαλοδύναμο που μας αξίωσε και δεν ασχοληθήκαμε με τους Γκερέϊρο (πρόπερσι) και Μπαχά (το Δεκέμβρη που μας πέρασε). Ο Βραζιλιάνος με το Πολωνικό διαβατήριο διεκδικεί στα ίσια τον τίτλο του πιο άμπαλου Βραζιλιάνου από τον Αλεσάντρε Ντ'Ακόλ, ενώ ο Μπαχά άνετα κοντράρει στο ένας με έναν ακόμα και "πεντάρι" του ΝΒΑ με τέτοια σωματικά προσόντα. Ο Βασίλης ο Καραπιάλης που έχει να παίξει και 11 χρόνια μπάλα έχει μικρότερη κοιλιά απ'τα ποτά σήμερα.

* Αν αυτά που έχει κάνει ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ σε αυτούς τους μήνες παρουσίας του στην ομάδα τα'χε κάνει όχι σε μια μεγάλη, αλλά σε μια στοιχειωδώς σοβαρή ομάδα, όπως π.χ. στην Καβάλα, ο Big Mac θα του είχε σβήσει το πούρο στη μύτη, θα τον απέλυε και θα προσελάμβανε τον Αλέφαντο. Δεν θεωρώ τον Ισπανό κακό προπονητή : Ο Χιμένεθ μάλλον παραμυθιάστηκε για το μεγαλείο της μάνας ΑΕΚ και το φιλόδοξο project "λεφτά υπάρχουν" που του παρουσίασαν οι Αδαμίδηδες, δέχθηκε να'ρθει στην Ελλάδα και από εκεί που βρισκόταν στον πάγκο μιας ομάδας με βιονικούς αθλητές (Σεβίλλη), ξαφνικά βρέθηκε σε μια ομάδα που το αστέρι της είναι ο Νικολάκης Ξαναέλας και ο αμυντικός ογκόλιθος της ο Τραγανός Δέλλας. Κάποιος που ανασύρει από την ναφθαλίνη τον Ρότζερ Γκερέϊρο, είναι σε τεράστια απόγνωση.

* Ο Χιμένεθ πάντως θα πρέπει να τραβάει τις κοτσίδες του που αντικατέστησε τον Τζεμπούρ με αυτόν τον απίθανο Μπαχά. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και το οτι δεν τα'χει καλά και με τον Μπλάνκο, τότε μπορεί να πεί κανείς οτι πέτυχε το απίθανο : Να καταφέρει να τσακωθεί με τους μοναδικούς δύο παίκτες του που είχαν σχετικά εύκολα το γκολ. Και έμεινε με τον Μπαχά τον πορθητή.

* Κανείς δεν υστέρησε σήμερα από την ομάδα. Οι Μανιάτης - Χολέμπας έκαναν ένα αρκετά καλό παιχνίδι, ενώ οι Αβραάμ Παπαδόπουλος και Μέλμπεργκ έκαναν σπουδαίο παιχνίδι με τον Σουηδό στόπερ να κάνει ένα απ'τα καλύτερα του παιχνίδια με τα ερυθρόλευκα και να πετυχαίνει και μια γκολάρα. Ο Μοδέστο δεν είχε προβλήματα ανασταλτικά και είχε συμμετοχή στο πρώτο γκολ, ο Φουστέρ έκανε ένα καλό παιχνίδι και πήρε εκδίκηση με το γκολ του για τα Αδαμίδεια νταβατζιλίκια στο ματς του ΟΑΚΑ, ο Ιμπαγάσα αν δεν εκνευριζόταν και έχανε δυνάμεις κάνοντας ανούσια 60άρια και τάκλιν στο σημαιάκι του κόρνερ ίσως είχε προλάβει να μοιράσει 1-2 γκολ ακόμη. Ο Ριέρα χωρίς να κάνει το μεγάλο παιχνίδι δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα και τράβαγε παίκτες επάνω του, ο Μιραλάς αν και χωρίς να είναι εντυπωσιακός δημιουργούσε καταστάσεις και πέτυχε μια γκολάρα χάρμα οφθαλμών, ενώ τέλος ο Τζεμπούρ - αν και δεν κατάλαβα γιατί δεν πανηγύρισε - με δύο γκολ και μια ασίστ κερδίζει τον τίτλο του πρωταγωνιστή. Ακόμη και ο Ουρτάδο έκανε την πρώτη του καλή εμφάνιση, σε αντίθεση με τους Πάντελιτς και Ρόμενταλ που πέρασαν απαρατήρητοι αλλά αυτό λίγη σημασία έχει.

* Ο Ούρκο Πάρντο σε άλλο ένα ματς έδειξε οτι δεν κάνει για βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Τέσσερις φάσεις έγιναν στην εστία μας : Η γιόμα που επιχείρησε ο Σκόκο και έδιωξε ο Χολέμπας με το κεφάλι, στην οποία έκανε την κίνηση "βγαίνω - δε βγαίνω". Ένα κόρνερ από τον Σκόκο που έχασε την έξοδο αλλά έδιωξε τη μπάλα λίγο για να διώξει μακριά ο Χολέμπας και πάλι, τη φάση του ακυρωθέντος γκολ της ΑΕΚ που έφαγε το γκολ με κεφαλιά του Παντελή Φραπέ από τη γραμμή του άουτ και ένα σουτ του Σκόκο που το καθάρισε με πλονζόν στην αριστερή του γωνία. Πίστευα - και το είχα γράψει - οτι ο Πάρντο έχει τα προσόντα να παίξει στον Ολυμπιακό. Μετά από ένα ολόκλήρο πρωτάθλημα με τον Βελγοισπανό βασικό, το συμπέρασμα είναι πως δεν μπορείς να πας πουθενά με τον Τζόϊ Τριμπιάνι στα δοκάρια. Και όχι επειδή το λένε οι οπαδοί ή οι εφημερίδες, αλλά γιατί είναι ορατό στον αγωνιστικό χώρο πως δεν τον εμπιστεύεται η άμυνα του. Και τερματοφύλακα που δεν τον εμπιστεύεται η άμυνα, ξέχασε τον...

* Ας απολαύσουμε τα αυριανά πρωτοσέλιδα και τους σχολιασμούς των ειδικών. Ότι γράφει δεν ξεγράφει : Ολυμπιακός πρωταθλητής 2010-2011, Ολυμπιακός - ΑΕΚ 6-0. Όπου να'ναι θα ξανααρχίσει η κασετολαγνεία και οι προκλήσεις. Εμείς σαν Ολυμπιακός (αναφέρομαι στην ομάδα) οφείλουμε να δώσουμε τις απαντήσεις μας αντρίκεια, στα ίσια, όπως έχουμε μάθει : Επίθεση όπου απαιτείται και στο μεταξύ δουλειά εν'όψει της νέας σεζόν. Αλίμονο αν επαναπαυτούμε στις δάφνες που εξασφάλισε ο... σεισμός των 6 ρίχτερ : Η νέα σεζόν θα είναι απείρως δυσκολότερη και η δουλειά χρειάζεται να ξεκινήσει από τώρα. Αν και δεν έχει καμμιά σημασία, ελπίζω στα τρία παιχνίδια που απομένουν, η ομάδα να παίξει καλή μπαλίτσα, απελευθερωμένη από το άγχος της βαθμοθηρίας αφού όλα έχουν κριθεί. Μια τελευταία υποχρέωση μας έμεινε μόνο : Να ξεπροβοδίσουμε τη Λάρισα την τελευταία αγωνιστική στην τελευταία της εμφάνιση στην Superleague, καθώς του χρόνου επιστρέφει στη Football League. Θα είναι ιδιαίτερη χαρά μας να φροντίσουμε να πάρει το σωστό λεωφορείο για τον υποβιβασμό μια ομάδα με διοίκηση "κολλητούλα" του Παναθηναϊκού, πόσο μάλιστα όταν έχει και προπονητή τον πάτερ-Κωστένογλου. Άντε, καλή εβδομάδα να έχουμε συμπρωταθλητές!

17 Μαρ 2011

Το παν είναι η αντικειμενικότης...


Έψαχνα εχθές στα κανάλια και στα μεσονύκτια δελτία ειδήσεων μια αναφορά έστω για "ντροπή του ποδοσφαίρου", καμμιά έκτακτη ίσως εκμπομπή για το "ντέρμπι της ντροπής στη Θεσσαλονίκη", καμμιά συζήτηση με καλεσμένους celebrities, από ηθοποιούς, τραγουδιστές μέχρι μοντέλα να δηλώνουν την αποστροφή τους και να λένε ευθαρσώς οτι ντρέπονται που είναι με την ομάδα που είναι, απειλώντας οτι δεν θα ξαναπάνε στο γήπεδο.

Έψαχνα σήμερα στις εφημερίδες και στα sites κάποια δήλωση του ΓΓΑ κου Μπιτσαξή που να καταδικάζει τα επεισόδια, να ζητάει να γίνει κάθαρση, να κατακεραυνώνει τους "αλήτες χουλιγκάνους" και να ζητήσει να αφαιρεθεί η διοργάνωση του κυπέλλου από την... ΕΠΟ και να το διοργανώσει η επιτροπή αναξιοπαθούντων βουλευτών. Εις μάτην, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ούτε καν "αποκλειστικές πληροφορίες" δημοσιογράφων οτι θα χτυπήσει η γροθιά το μαχαίρι και το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκκαλο και διάφορες άλλες εκφράσεις βγαλμένες από τη Βαρβάκειο.

Αντί αυτού, βρήκα τα παραπάνω αντικειμενικά πρωτοσέλιδα που φαίνεται ξεκάθαρα πόσο αντικειμενικά παρουσιάζουν τα γεγονότα της 19ης Φεβρουαρίου με τα χθεσινά στην Τούμπα. "Αλητείες κάφρων" και "πέθανε το ποδόσφαιρο" τότε, ενώ τώρα, όπως χαρακτηριστικά λέει μια εκ των εφημερίδων, "25.000 κόσμος φώναζε 'είστε μαλάκες' σε 50 ανεγκέφαλους"...

Με τις υγείες σας / μας.

Υ.Γ. 1 : Σε αυτή τη χώρα όλα θα τα δούμε. Μέχρι και να μας κάνει μαθήματα ηθικής η Γαλλίδα Τσιτσιολίνα. Ο "θα ήθελα να ήμουν γυναίκα για μια μέρα".
Υ.Γ. 2 : Μίλησε ο Σωκράτης, μίλησε και ο Νταϊφάς... Εσύ δεσποινίς Σισέ και εσύ Βαγγέλη Μαρινάκη διάβασε προσεκτικά το σημείο που λέει οτι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι θεσμός και αναλογίσου οτι ήρθε η ώρα να μιλάς λιγότερο και να κάνεις περισσότερα. Όπως π.χ. να τελειώνουμε με το θέμα Μιραλάς, που ήταν θέμα... ωρών από τον Οκτώβρη και κοντεύει Πάσχα.
Υ.Γ. 3 : Μόνο νίκη με το ΑΕΚ να τελειώνουμε και με το πρωτάθλημα, αλλά και με δαύτους που άρχισαν να βγάζουν πάλι γλώσσα.

13 Μαρ 2011

Παράγκες, διαμερίσματα, βίλες και ουρανοξύστες...


Τα στήθια του προτάσσει θαρραλέα και χωρίς κανέναν δισταγμό ο Αλέξης Κούγιας, γνωστός για την "επιχείρηση σάλτο μορτάλε" στο στούντιο που έκανε εκπομπή ο Τριανταφυλλόπουλος - τότε που πήγε και έπεσε πάνω σε έναν σεκιουριτά μόνος του, σωριάστηκε στο πάτωμα και φώναζε η Βατίδου σαν τον Σταλόνε που έκλαιγε όταν πέθανε ο Μπάρτζες Μέρεντιθ στο Rocky III. Με αφορμή μια εκπομπή του Κυριάκου Θωμαϊδη, γνωστού "έγκριτου" δημοσιογράφου και διάφορες καταγγελίες του πρώην διαιτητή, Σωτήρη Βοργιά, ο Ολυμπιακός βρίσκεται κατηγορούμενος για άλλη μια φορά να προσπαθεί να αποδείξει οτι δεν είναι ελέφαντας. Ξεκινάω υπογραμμίζοντας μια φράση του Κούγια : "Τουλάχιστον 5.000.000 κόσμος βρίσκεται σε αδίστακτα χέρια από το 1996, από την πρώτη παράγκα". Νομίζω πως κάπου εδώ ουσιαστικά σταματάει η προσπάθεια να δεί κανείς αντικειμενικά το όλο θέμα, σαν "φίλος του ποδοσφαίρου" όπως είναι της μόδας να λένε. Το γιατί είναι προφανές : "Όλα άρχισαν όταν άρχισε να ξαναπαίρνει τίτλους ο Ολυμπιακός". Μέχρι τότε... όλα ήταν ρομαντικά.

Αλλαγή νοοτροπίας... και σύντομα


Το πρωτάθλημα έχει κριθεί σε ποσοστό 99%, είμαστε θεωρητικά πρωταθλητές, η ήττα αυτή δεν επηρεάζει τίποτα, ο Κωνσταντινέας έδωσε ένα πέναλτι που αν το έδινε υπέρ του Ολυμπιακού θα έβγαιναν δίσκοι, κασέτες, CD και BluRay, ενώ παίξαμε και με σημαντικές ελλείψεις αφού απουσίαζε ο πρώτος σκόρερ μας, Κέβιν Μιραλάς, ο βασικός μας αριστερός χαφ, Αλμπέρ Ριέρα ενώ απουσίαζαν και οι Βασίλης Τοροσίδης και Ραούλ Μπράβο. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά βέβαια που καταδεικνύει πως ο Ολυμπιακός απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που δεν μπορούσε να αλλάξει πάνω από μια πάσα της προκοπής, αντιπαρέταξε την μετριότητα. Στο πρώτο ημίχρονο που δούλεψε σχετικά καλά η πίεση ψηλά και τα μαρκαρίσματα στα άκρα - ενώ ήταν απόντες και οι πιο επικίνδυνοι παίκτες του, ο Βιεϊρίνια και ο Σαλπιγγίδης - το σκορ θα έπρεπε να είναι ένα χαλαρό 0-2 ή 0-3 και να τελειώσει η σεμνή τελετή από την αρχή. Από τον φετινό Ολυμπιακό όμως λείπει κάτι, κάτι που εξηγεί και τις τρείς ήττες εκτός έδρας και στα τρία "ντέρμπι" που έδωσε με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ (ενώ υπάρχει και η ήττα από τον Ηρακλή) : Προσωπικότητα. Είναι γεγονός οτι ο εκτός έδρας με τον εντός έδρας Ολυμπιακό είναι δύο διαφορετικές ομάδες. Όπως είναι γεγονός οτι ο Ολυμπιακός στα πιο δύσκολα ματς σέβεται υπερβολικά τους αντιπάλους του, ενώ παρουσιάζει συνεχώς την ίδια παιδική ασθένεια : Να εξαφανίζεται στο ένα ημίχρονο του αγώνα, με αποτέλεσμα να εμφανίζει σύνδρομο Τζέκιλ & Χάϊντ. Έτσι και σήμερα : Το διαφαινόμενο άνετο διπλό μετατράπηκε σε ήττα από μια ομάδα που δεν κατάφερε να κάνει ένα σουτ της προκοπής σε 93 λεπτά αγώνα. Χάσαμε δε με δύο γκολ που προήλθαν από δικά μας κατορθώματα : Ένα με πέναλτι, έστω τραβηγμένο και ένα που προήλθε μετά από μια καταπληκτική επίδειξη ζεϊμπεκιάς από τον Ούρκο Πάρντο. Ναι, ενδεχομένως αν έπαιζαν όλοι που έλειπαν να κερδίζαμε τον ΠΑΟΚ και να εξασφαλίζαμε τον τίτλο από σήμερα. Στο ποδόσφαιρο όμως και οι τραυματισμοί και οι απουσίες είναι μέσα στο παιχνίδι και δε μπορεί να περιμένει κανείς οτι θα βγάλει μια σεζόν ολόκληρη με όλους τους παίκτες παρόντες για 50 παιχνίδια.

Για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Ο ΠΑΟΚ ελάχιστα θυμίζει τον ΠΑΟΚ του Σάντος με τη σφιχτή άμυνα και το αποτελεσματικό τσούκου-τσούκου του. Όλο το παιχνίδι του ΠΑΟΚ περνάει απ'τα πόδια του Γκαρσία και στηρίζεται στις εμπνεύσεις του Βιεϊρίνια και την ταχύτητα του Σαλπιγγίδη. Απέναντι σε μια ομάδα τριών παικτών όλων κι όλων - με τους δύο να μην ξεκινάνε καν βασικοί - αποτύχαμε να καθαρίσουμε το ματς από το πρώτο ημίχρονο, παρά το γεγονός οτι η πεντάδα της μεσαίας γραμμής βρισκόταν σε τραγική βραδιά. Ο ξεθεωμένος Ιμπαγάσα πλην της ασίστ στο γκολ του Τζεμπούρ δεν σταύρωσε μπαλιά, ο Μοδέστο έχασε σχεδόν όλες τις μάχες, ο Ντουντού είναι απασχολημένος με το Twitter του, ο Ζαϊρί είναι... ο Ζαϊρί και ο Ρόμενταλ θα μπορούσε να είναι άνετα ένας συμπαθητικός ναυαγοσώστης στο "Baywatch" αλλά για μπαλίτσα... ουδείς λόγος. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρχαμε στο γήπεδο και το γεγονός οτι ο ΠΑΟΚ έκανε ένα σουτ σε όλο αυτό το διάστημα - τη στραβοκλωτσιά του Μουσλίμοβιτς - κάνει την εμφάνιση μας ακόμα πιο τραγική, ενώ το ποσοστό κατοχής 58% ΠΑΟΚ - 42% Ολυμπιακός δεν δικαιολογείται ούτε αν το πρωτάθλημα ήταν εξασφαλισμένο από... πέρυσι.

Μέσα σε όλα, ο Ολυμπιακός έχει την ατυχία να κάθεται κάτω απ'τα δοκάρια του ο Φόρεστ Γκαμπ. Σε μια χρονιά που η ομάδα έχει την καλύτερη άμυνα δεχόμενη 14 τέρματα σε 26 αγώνες, ήτοι 0,54 γκολ / αγώνα, ο Πάρντο έχει καταφέρει τα μισά εξ'αυτών να έχουν προέλθει από αποκλειστικά δικές του γκάφες. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα γινόταν σε περίπτωση που είχαμε προβληματική αμυντική λειτουργία και οι αντίπαλοι είχαν περισσότερες ευκαιρίες για να σκοράρουν. Ο Πάρντο δυστυχώς δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, απέδειξε οτι δεν μπορεί να σταθεί σαν πρώτος τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό και πολύ αμφιβάλλω αν είναι μια αξιόπιστη "δεύτερη" λύση. Έχει προσόντα, αλλά δε γίνεται να βασιστείς σε έναν τερματοφύλακα που είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο - και στην ως τώρα παρουσία του δυστυχώς δείχνει οτι το "χειρότερο"... το'χει πρόχειρο. Να σταθώ λίγο ακόμη στο θέμα τερματοφύλακα : Ενδεχόμενη απόκτηση του Μεξικανού Οτσόα και παραμονή του Πάρντο μας εξασφαλίζει ένα πολύ καλό δίδυμο που θα χαλάσει κόσμο στις παραστάσεις του τσίρκου Medrano, αλλά την εστία μας ασφαλή, πολύ αμφιβάλλω. Όποιοι στην ΠΑΕ είχαν την ψευδαίσθηση οτι ο Νικοπολίδης είναι ο Ντάνκαν ΜακΛάουντ ή οτι για να τον αντικαταστήσουν αρκεί να αγοράσουν κάποιον άλλον που δηλώνει τερματοφύλακας, καλύτερα να ξαναδούν το πλάνο τους.

Υπάρχουν επίσης κάποιοι παίκτες που είναι φιλότιμοι μεν, αλλά... δεν. Ο Χοσέ Χολέμπας μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός τσαντάκιας, βασικός στον Ολυμπιακό μόνο με βύσμα όμως. Ο Γιάννης Μανιάτης... πίστευα οτι είναι πολύ καλύτερος απ'τον Γκαλίτσιο, αλλά με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του κάνει τον γιδοβοσκό emo να θυμίζει Μαυρογενίδη στα ντουζένια του. Ο Ρόμενταλ είναι απογοήτευση και σε κάθε παιχνίδι εμφανίζεται και χειρότερος, ο Ουρτάδο έχει μάθει όλα τα στυλ κολύμβησης αλλά μπαλίτσα δεν έχει παίξει ακόμα, ενώ η περίπτωση να τρέξει ο Πάντελιτς είναι εικόνα που θα μπορούσε να διαταράξει το χωροχρονικό συνεχές. Υπάρχει η σταθερή αξία που λέγεται Ντουντού, που κάνει ότι μπορεί για να αποδείξει οτι πάντοτε μπορεί να μας κάνει τα νεύρα κρόσια ακόμη περισσότερο απ'όσο τα κάνει συνήθως. Φέτος με το Ευρωπαϊκό όνειρο να αποτελεί παρελθόν από πολύ νωρίς, ο Βαλβέρδε είχε να δουλέψει πάνω στο χτίσιμο μιας ομάδας που θα κατακτήσει το νταμπλ. Ας δεχτούμε οτι το κύπελλο είναι ο θεσμός των εκπλήξεων, οτι ήμασταν άτυχοι με τα δοκάρια στο πρώτο ματς με τον ΠΑΟΚ, ακόμη και οτι δεν μας ενδιαφέρει το κύπελλο. Ας δεχτούμε ακόμη και το οτι η ομάδα φέτος στήθηκε με έναν και μόνο αποκλειστικό σκοπό : Την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την είσοδο στους ομίλους του Champions League που θα αποφέρουν και σημαντικά έσοδα στα ταμεία.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν αρκετά που πρέπει να διορθωθούν ακόμη στην ομάδα εν όψει της νέας σεζόν. Πάνω απ'όλα πρέπει να διορθωθεί η νοοτροπία και στη διοίκηση και στο τεχνικό τιμ. Γιατί με μεταγραφές τύπου Χαβίτο και "νέων Φουστέρ" δεν φτιάχνεις μεγάλη ομάδα, φτιάχνεις μια καλούτσικη ενδεχομένως ομάδα αλλά μέχρι εκεί. Ένας Φουστέρ μας φτάνει, δεν θέλουμε κι άλλους. Δύσκολοι οι καιροί, σαφές αυτό, πολλά λεφτά δεν περιμένει κανείς να πέσουν σε μεταγραφές αλλά οι "Φουστέρ" δεν είναι μονόδρομος. Και θα πρέπει και ο ίδιος ο Βαλβέρδε να καταλάβει - αν είναι όντως δική του επιθυμία οι εν λόγω κινήσεις - οτι δεν χτίζει την Εσπανιόλ της σεζόν 2011-2012 που θα διεκδικήσει το πλασάρισμα της στην 8άδα της Primera Division, αλλά μια ομάδα που στοχεύει στον τίτλο στην Ελλάδα και σε αξιοπρεπείς εμφανίσεις στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Κλείνοντας, μια επισήμανση για τους αλλόθρησκους : Το οτι ο Ολυμπιακός δείχνει αστάθεια και ανομοιομορφία στις εντός και εκτός έδρας εμφανίσεις του δε σημαίνει οτι παύει να είναι μια κλάση πάνω από όλους τους υπόλοιπους. Ακόμη και με τα μεγάλα του σκαμπανεβάσματα, ο Θρύλος και φέτος έχει δείξει κάποια εκρηκτικά διαστήματα στο παιχνίδι του σε αντίθεση με όλους τους άλλους που το παιχνίδι τους είναι χάπι για την αϋπνία. Επομένως τα παραμυθάκια για "ψευτοπρωταθλητές", "διορισμένους" και λοιπές παπάτζες, καλύτερα να μη τα λένε ούτε αναμεταξύ τους γιατί είναι αμφίβολο πλέον αν πείθουν κανέναν.

Νίκη τώρα με το ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη στις 20 του μήνα να τελειώνουμε με το πρωτάθλημα και οι υπόλοιποι ας ψάχνουν να βρούν ποιά κασέτα απ'τις 666 κασέτες που έχει ο δικηγόρος του διαβόλου στην κατοχή του είναι αυτή που αναφέρεται στη δική τους αδικία. Το δικό μας "ταμείο" θα το κάνουμε αναλυτικά με το τέλος της κανονικής περιόδου, μετά θα διεξαχθεί το... ηθικό πρωτάθλημα όπου θα αναδειχτεί ο ηθικός πρωταθλητής 2010-2011.