Π.Α.Ο.Κ. : Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, το εις Βορρά εγκατεστημένον "έτερον ήμισυ" της Α.Ε.Κ., με ότι αυτό συνεπάγεται. Μιζέρια, κλάψα, κακομοιριά, κατάρες κι αναθέματα στους "χαμουτζήδες" και την "άτιμη κενωνία, που κάνει τα χατήρια αυτών εκεί κάτου και δεν αφήνουν την ΠΑΟΚάρα να σαρώσει τους τίτλους". Είναι κοινό μυστικό οτι το πλέον άμπαλο ποδοσφαιρικό κοινό στην Ελλάδα είναι το κοινό του ΠΑΟΚ. Ένα άμπαλο κοινό σε τέτοιο βαθμό, που να σκαρώνει στιχάκια όπως το αλήστου μνήμης "μάθε στο Ριβάλντο λίγη μπάλα, Σικαμπάλα, Σικαμπάλα" όχι για χάριν αστεϊσμού, αλλά επειδή το πιστεύει...
Όσοι ΠΑΟΚτζήδες βλέπουν μπαλίτσα (υπάρχουν τέτοιοι) και τολμούν να πουν τη γνώμη τους, όπως π.χ. οτι δε γίνεται να μιλάς για πρωτάθλημα τη στιγμή που οι άλλοι ρίχνουν εκατομμύρια ευρώ στο μεταγραφικό παζάρι ενώ εσύ ψάχνεις τα ευρώ στους κουμπαράδες, γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι και ανεπιθύμητοι μέσα στην ίδια τους την πόλη. Ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θέλει να ακούει οτι η ομάδα του θέλει ΕΝΙΣΧΥΣΗ για να γίνει ανταγωνιστική : Θέλει να ακούει για το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο, να διαβάζει για το Θρύλο και τον Πειραιά, να διαβάζει για αδικίες, σφαγές και κλοπές και να (αυτο)ικανοποιείται θεωρώντας οτι η ομάδα του είναι η άσπιλη και αμόλυντη παρθένος που βρέθηκε στα Σόδομα. Ο μέσος οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. δεν έχει... παράλογες απαιτήσεις απ'την ομάδα του. Με το που ξεκινάει η χρονιά και ανακοινώνεται η πρώτη μεταγραφή, είτε αυτή λέγεται... Ροναλντίνιο είτε... Κολομπούρδας, η απαίτηση είναι : ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ και αν γίνεται ΚΑΙ ΚΥΠΕΛΛΟ. Κατακριτέο; Κάθε άλλο. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν εννοεί να καταλάβει οτι ΚΑΠΟΤΕ υπήρχε ο καλός, ανταγωνιστικός ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ της σημερινής εποχής αποτελείται από παράγοντες είτε βολεψάκηδες, είτε πάσχοντες απ'το σύνδρομο του σωτήρα, είτε από λαοπρόβλητους βετεράνους που επί της ουσίας δε δίνουν λύση σε κανένα πρόβλημα, παρά μόνο αναπαράγουν κορώνες για "το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο", στο οποίο ευχαρίστως στήνουν κώλο, αρκεί να προσπαθήσουν να ζημιώσουν τον Ολυμπιακό. Οι μαγικές εμφανίσεις του ΠΑΟΚ στην Τούμπα με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό την σεζόν 2007-2008 και όσα όμορφα θαυμάσαμε τις περασμένες σεζόν με τους... Βόκολους - αλλά και η τρόπον τινά επίσημη ανακήρυξη του σε "Παναθηναϊκός Α.Ε., Υποκατάστημα Βορείου Ελλάδος" μέσω... χορηγιών Βγενόπουλου - αποτελούν την έμπνευση του αφιερώματος.
Όσοι ΠΑΟΚτζήδες βλέπουν μπαλίτσα (υπάρχουν τέτοιοι) και τολμούν να πουν τη γνώμη τους, όπως π.χ. οτι δε γίνεται να μιλάς για πρωτάθλημα τη στιγμή που οι άλλοι ρίχνουν εκατομμύρια ευρώ στο μεταγραφικό παζάρι ενώ εσύ ψάχνεις τα ευρώ στους κουμπαράδες, γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι και ανεπιθύμητοι μέσα στην ίδια τους την πόλη. Ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θέλει να ακούει οτι η ομάδα του θέλει ΕΝΙΣΧΥΣΗ για να γίνει ανταγωνιστική : Θέλει να ακούει για το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο, να διαβάζει για το Θρύλο και τον Πειραιά, να διαβάζει για αδικίες, σφαγές και κλοπές και να (αυτο)ικανοποιείται θεωρώντας οτι η ομάδα του είναι η άσπιλη και αμόλυντη παρθένος που βρέθηκε στα Σόδομα. Ο μέσος οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. δεν έχει... παράλογες απαιτήσεις απ'την ομάδα του. Με το που ξεκινάει η χρονιά και ανακοινώνεται η πρώτη μεταγραφή, είτε αυτή λέγεται... Ροναλντίνιο είτε... Κολομπούρδας, η απαίτηση είναι : ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ και αν γίνεται ΚΑΙ ΚΥΠΕΛΛΟ. Κατακριτέο; Κάθε άλλο. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν εννοεί να καταλάβει οτι ΚΑΠΟΤΕ υπήρχε ο καλός, ανταγωνιστικός ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ της σημερινής εποχής αποτελείται από παράγοντες είτε βολεψάκηδες, είτε πάσχοντες απ'το σύνδρομο του σωτήρα, είτε από λαοπρόβλητους βετεράνους που επί της ουσίας δε δίνουν λύση σε κανένα πρόβλημα, παρά μόνο αναπαράγουν κορώνες για "το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο", στο οποίο ευχαρίστως στήνουν κώλο, αρκεί να προσπαθήσουν να ζημιώσουν τον Ολυμπιακό. Οι μαγικές εμφανίσεις του ΠΑΟΚ στην Τούμπα με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό την σεζόν 2007-2008 και όσα όμορφα θαυμάσαμε τις περασμένες σεζόν με τους... Βόκολους - αλλά και η τρόπον τινά επίσημη ανακήρυξη του σε "Παναθηναϊκός Α.Ε., Υποκατάστημα Βορείου Ελλάδος" μέσω... χορηγιών Βγενόπουλου - αποτελούν την έμπνευση του αφιερώματος.
Το ξεκίνημα
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την συνθήκη ανταλλαγής πληθυσμών το 1923, αρκετοί πρόσφυγες απ'την Πόλη βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Το 1925 με πρωτοβουλία της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών δημιουργούν ποδοσφαιρική ομάδα και λίγο αργότερα (στο τέλος του έτους) αθλητικό σύλλογο, το "δίδυμο αδελφάκι" της γνωστής μας βασίλισσας της κλάψας, την ΑΕΚ (Θεσσαλονίκης). Διάφορες διαφωνίες όμως είχαν ως αποτέλεσμα τη διάσπαση σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα το ένα στρατόπεδο εκ των δύο να αποχωρήσει και στις 5 Απριλίου του 1926 να γίνει η ιδρυτική γενική συνέλευση απ'την οποία προέκυψε ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, aka Π.Α.Ο.Κ. Το καταστατικό εγκρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 822 απόφαση την 20η Απριλίου 1926 από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και σαν χρώματα επιλέχθηκαν το μαύρο και το άσπρο. Ως έμβλημα επιλέχθηκε στην αρχή το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο και από το 1929 που η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης απορροφήθηκε απ'τον ΠΑΟΚ, επιλέχθηκε ο Δικέφαλος Αετός.
Ο ΠΑΟΚ παρά το γεγονός οτι είχε τη στήριξη των Κωνσταντινουπολιτών και "κέρδιζε" συνεχώς φίλους, εν τούτοις δεν κατάφερε ποτέ να δείξει με το "καλημέρα" πως είναι κάτι μεγάλο, κάτι εξαιρετικό - συν τοις άλλοις βρισκόταν στη σκιά του συμπολίτη του, Άρη, ο οποίος ήταν ο... μόνιμος πρωταθλητής Θεσσαλονίκης . Ο ΠΑΟΚ συμμετείχε 5 φορές στα Πανελλήνια πρωταθλήματα και κατάφερε να γίνει αναγωνιστικός μόνο τις δύο : Το 1930-1931 τερμάτισε 5ος, το 1931-1932 και 1935-1935 τερμάτισε 7ος, ενώ το 1936-1937 και 1939-1940 τερμάτισε 2ος. Κάπου εκεί ήρθε η κήρυξη του πολέμου που ήταν η αιτία της διακοπής όλων των αθλητικών δραστηριοτήτων στη χώρα. Ο ΠΑΟΚ σε αυτό το διάστημα κατάφερε να κερδίσει ένα κύπελλο, το 1939.
Η μεταπολεμική περίοδος (1945 - 1959)
Με την επανέναρξη των αθλητικών δραστηριοτήτων και τη διάλυση της πολύ καλής ομάδας του Άρη, ο ΠΑΟΚ σχετικά γρήγορα γίνεται "το αφεντικό της πόλης" καθώς από το 1948 μέχρι το 1957 κατακτά άλλα έξι πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και γίνεται η μόνη ομάδα του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης που κατακτά το τριετές επαμειβόμενο Κύπελλο του Δήμου (ουάου!). Στα Πανελλήνια πρωταθλήματα όμως, η φάπα έπεφτε σύννεφο : 3ος το 1947-1948, 4ος απ'το 1953 μέχρι και το 1957, ενώ τις σεζόν 1957-1958 και 1958-1959 τερμάτισε 8ος και καταϊδρωμένος. Μπορεί να ήταν πρώτος στο χωριό-τοπικό πρωτάθλημα, αλλά στην πόλη-Πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν κομπάρσος. Και επειδή οι συνεχόμενες φάπες μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλική βλάβη, εκεί στον ΠΑΟΚ άρχισαν να πιστεύουν οτι υπάρχει κατεστημένο που αδικεί συστηματικά το Βορρά και ευνοεί τον Νότο. Να τερματίσεις 2ος επειδή αδικήθηκες, είναι κατανοητό. Να κατακεραυνώνεις το κατεστημένο επειδή τερμάτισες... 8ος, είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Ο ΠΑΟΚ το μόνο που κατάφερε σε αυτή τη 14ετία σε Πανελλήνιο επίπεδο, ήταν η συμμετοχή σε άλλους δύο τελικούς κυπέλλου Ελλάδος (1951, 1955).
Ο ΠΑΟΚ στην Α' Εθνική Κατηγορία (1959-1979)
Το 1959 γίνεται η αναδιάρθωση των κατηγοριών και θεσπίζεται η Α' Εθνική (ερασιτεχνική) Κατηγορία, που βάζει τέλος στα τοπικά πρωταθλήματα. Ο ΠΑΟΚ πλέον συμμετέχει στο "Πανελλήνιο" πρωτάθλημα, πράγμα που σημαίνει οτι θα αντιμετωπίζει και τους ισχυρούς της Αθήνας και όχι μόνον τις ομάδες της Θεσσαλονίκης που τις είχε του χεριού του. Στις πρώτες τρείς σεζόν της Α' Εθνικής ο ΠΑΟΚ δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε... "ανταγωνιστικός" : 7ος την πρώτη χρονιά, 10ος την δεύτερη, 6ος την τρίτη. Την τέταρτη χρονιά βελτιώθηκε και τερμάτισε τέταρτος. Κάπου εκεί, φαίνεται πως στον ΠΑΟΚ αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι'αυτήν την κατάσταση. Αντί να επιλέξουν λοιπόν τη μέθοδο της ενίσχυσης της ομάδας με ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ (και όχι με ονειρώξεις οτι οι παίκτες απ'τις... ακαδημίες τους ήταν οι καλύτεροι στα Βαλκάνια, αλλά έφταιγε το άτιμο σύστημα και οι χαμουτζήδες), επέλεξαν κάτι ανέξοδο : Την αμφισβήτηση των αντιπάλων.
Τη σεζόν 1963-1964 λοιπόν, εγκαινίασαν και επίσημα την νέα πρακτική τους : Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 1963, 10η αγωνιστική και ο ΠΑΟΚ παίζει στο στάδιο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό. Στο 27ο λεπτό του αγώνα, ο ΠΑΟΚ (που έχανε με 1-0) αποχώρησε επειδή ο Βούλγαρος διαιτητής Ρομάντσεφ δεν έδωσε πέναλτι σε χέρι του Σημαντήρη. Έτσι λοιπόν, ο ΠΑΟΚ απ'το να αγωνιστεί στην υπόλοιπη ΜΙΑ ΩΡΑ αγώνα που απέμενε, αποφάσισε να αποχωρήσει, κερδίζοντας τον τίτλο της πρώτης ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα που αποχώρησε απ'τον αγωνιστικό χώρο. Η ΕΠΟ τιμώρησε τον ΠΑΟΚ με μηδενισμό στο ματς με τον Ολυμπιακό και -1 βαθμό και το καλύτερο άλλοθι δόθηκε : Άρχισε να περνάει στον κόσμο της Θεσσαλονίκης οτι πίσω απ'τις συνεχείς (παταγώδεις) αποτυχίες του ΠΑΟΚ, βρισκόταν το ύπουλο κατεστημένο του Νότου που δεν άφηνε την ΠΑΟΚάρα να σηκώσει κεφάλι. Με τον καιρό έγινε βίωμα στον ΠΑΟΚτζή πως υπάρχουν κάποιοι που κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σταματηθεί η ανερχόμενη δύναμη του Ελληνικού ποδοσφαίρου που λεγόταν ΠΑΟΚ. Μια δύναμη, που στην δεκαετία 1959-1969 δεν κατάφερε να κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.
Ο ΠΑΟΚ παρά το γεγονός οτι είχε τη στήριξη των Κωνσταντινουπολιτών και "κέρδιζε" συνεχώς φίλους, εν τούτοις δεν κατάφερε ποτέ να δείξει με το "καλημέρα" πως είναι κάτι μεγάλο, κάτι εξαιρετικό - συν τοις άλλοις βρισκόταν στη σκιά του συμπολίτη του, Άρη, ο οποίος ήταν ο... μόνιμος πρωταθλητής Θεσσαλονίκης . Ο ΠΑΟΚ συμμετείχε 5 φορές στα Πανελλήνια πρωταθλήματα και κατάφερε να γίνει αναγωνιστικός μόνο τις δύο : Το 1930-1931 τερμάτισε 5ος, το 1931-1932 και 1935-1935 τερμάτισε 7ος, ενώ το 1936-1937 και 1939-1940 τερμάτισε 2ος. Κάπου εκεί ήρθε η κήρυξη του πολέμου που ήταν η αιτία της διακοπής όλων των αθλητικών δραστηριοτήτων στη χώρα. Ο ΠΑΟΚ σε αυτό το διάστημα κατάφερε να κερδίσει ένα κύπελλο, το 1939.
Η μεταπολεμική περίοδος (1945 - 1959)
Με την επανέναρξη των αθλητικών δραστηριοτήτων και τη διάλυση της πολύ καλής ομάδας του Άρη, ο ΠΑΟΚ σχετικά γρήγορα γίνεται "το αφεντικό της πόλης" καθώς από το 1948 μέχρι το 1957 κατακτά άλλα έξι πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και γίνεται η μόνη ομάδα του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης που κατακτά το τριετές επαμειβόμενο Κύπελλο του Δήμου (ουάου!). Στα Πανελλήνια πρωταθλήματα όμως, η φάπα έπεφτε σύννεφο : 3ος το 1947-1948, 4ος απ'το 1953 μέχρι και το 1957, ενώ τις σεζόν 1957-1958 και 1958-1959 τερμάτισε 8ος και καταϊδρωμένος. Μπορεί να ήταν πρώτος στο χωριό-τοπικό πρωτάθλημα, αλλά στην πόλη-Πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν κομπάρσος. Και επειδή οι συνεχόμενες φάπες μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλική βλάβη, εκεί στον ΠΑΟΚ άρχισαν να πιστεύουν οτι υπάρχει κατεστημένο που αδικεί συστηματικά το Βορρά και ευνοεί τον Νότο. Να τερματίσεις 2ος επειδή αδικήθηκες, είναι κατανοητό. Να κατακεραυνώνεις το κατεστημένο επειδή τερμάτισες... 8ος, είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Ο ΠΑΟΚ το μόνο που κατάφερε σε αυτή τη 14ετία σε Πανελλήνιο επίπεδο, ήταν η συμμετοχή σε άλλους δύο τελικούς κυπέλλου Ελλάδος (1951, 1955).
Ο ΠΑΟΚ στην Α' Εθνική Κατηγορία (1959-1979)
Το 1959 γίνεται η αναδιάρθωση των κατηγοριών και θεσπίζεται η Α' Εθνική (ερασιτεχνική) Κατηγορία, που βάζει τέλος στα τοπικά πρωταθλήματα. Ο ΠΑΟΚ πλέον συμμετέχει στο "Πανελλήνιο" πρωτάθλημα, πράγμα που σημαίνει οτι θα αντιμετωπίζει και τους ισχυρούς της Αθήνας και όχι μόνον τις ομάδες της Θεσσαλονίκης που τις είχε του χεριού του. Στις πρώτες τρείς σεζόν της Α' Εθνικής ο ΠΑΟΚ δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε... "ανταγωνιστικός" : 7ος την πρώτη χρονιά, 10ος την δεύτερη, 6ος την τρίτη. Την τέταρτη χρονιά βελτιώθηκε και τερμάτισε τέταρτος. Κάπου εκεί, φαίνεται πως στον ΠΑΟΚ αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι'αυτήν την κατάσταση. Αντί να επιλέξουν λοιπόν τη μέθοδο της ενίσχυσης της ομάδας με ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ (και όχι με ονειρώξεις οτι οι παίκτες απ'τις... ακαδημίες τους ήταν οι καλύτεροι στα Βαλκάνια, αλλά έφταιγε το άτιμο σύστημα και οι χαμουτζήδες), επέλεξαν κάτι ανέξοδο : Την αμφισβήτηση των αντιπάλων.
Τη σεζόν 1963-1964 λοιπόν, εγκαινίασαν και επίσημα την νέα πρακτική τους : Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 1963, 10η αγωνιστική και ο ΠΑΟΚ παίζει στο στάδιο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό. Στο 27ο λεπτό του αγώνα, ο ΠΑΟΚ (που έχανε με 1-0) αποχώρησε επειδή ο Βούλγαρος διαιτητής Ρομάντσεφ δεν έδωσε πέναλτι σε χέρι του Σημαντήρη. Έτσι λοιπόν, ο ΠΑΟΚ απ'το να αγωνιστεί στην υπόλοιπη ΜΙΑ ΩΡΑ αγώνα που απέμενε, αποφάσισε να αποχωρήσει, κερδίζοντας τον τίτλο της πρώτης ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα που αποχώρησε απ'τον αγωνιστικό χώρο. Η ΕΠΟ τιμώρησε τον ΠΑΟΚ με μηδενισμό στο ματς με τον Ολυμπιακό και -1 βαθμό και το καλύτερο άλλοθι δόθηκε : Άρχισε να περνάει στον κόσμο της Θεσσαλονίκης οτι πίσω απ'τις συνεχείς (παταγώδεις) αποτυχίες του ΠΑΟΚ, βρισκόταν το ύπουλο κατεστημένο του Νότου που δεν άφηνε την ΠΑΟΚάρα να σηκώσει κεφάλι. Με τον καιρό έγινε βίωμα στον ΠΑΟΚτζή πως υπάρχουν κάποιοι που κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σταματηθεί η ανερχόμενη δύναμη του Ελληνικού ποδοσφαίρου που λεγόταν ΠΑΟΚ. Μια δύναμη, που στην δεκαετία 1959-1969 δεν κατάφερε να κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.
Γιώργος Κούδας : Η αιτία (;) του μίσους μεταξύ ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού
Είναι γνωστό τοις πάσι οτι οι ΠΑΟΚτζήδες ακούνε "Ολυμπιακός" και παθαίνουν αναφυλακτικό σοκ. Ήταν πάντοτε έτσι; Σαφώς και όχι, άλλωστε ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας θα δεί οτι ουδέποτε μέχρι τη δεκαετία του '60 υπήρχε κάποιο πρόβλημα στις σχέσεις των ομάδων. Βοηθούσε φυσικά και το γεγονός πως δεν είχε υλοποιηθεί ακόμα το "ενιαίο πρωτάθλημα", η θέσπιση της Α' Εθνικής Κατηγορίας δηλαδή, οπότε ο ΠΑΟΚ αισθανόταν βασιλιάς (όπως και όλες οι ομάδες κατα τόπους) στον μικρόκοσμο των τοπικών πρωταθλημάτων, όπως προείπαμε. Και πάλι όμως, δεν υπήρχαν ποτέ προβλήματα στις σχέσεις των δύο συλλόγων.
Ώσπου φτάνουμε στο σωτήριον έτος 1966. Στον ΠΑΟΚ της... φάπας της δεκαετίας του '60, ένας παίκτης ξεχώριζε αν και νεαρός : Ο Γιώργος Κούδας.
Είναι γνωστό τοις πάσι οτι οι ΠΑΟΚτζήδες ακούνε "Ολυμπιακός" και παθαίνουν αναφυλακτικό σοκ. Ήταν πάντοτε έτσι; Σαφώς και όχι, άλλωστε ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας θα δεί οτι ουδέποτε μέχρι τη δεκαετία του '60 υπήρχε κάποιο πρόβλημα στις σχέσεις των ομάδων. Βοηθούσε φυσικά και το γεγονός πως δεν είχε υλοποιηθεί ακόμα το "ενιαίο πρωτάθλημα", η θέσπιση της Α' Εθνικής Κατηγορίας δηλαδή, οπότε ο ΠΑΟΚ αισθανόταν βασιλιάς (όπως και όλες οι ομάδες κατα τόπους) στον μικρόκοσμο των τοπικών πρωταθλημάτων, όπως προείπαμε. Και πάλι όμως, δεν υπήρχαν ποτέ προβλήματα στις σχέσεις των δύο συλλόγων.
Ώσπου φτάνουμε στο σωτήριον έτος 1966. Στον ΠΑΟΚ της... φάπας της δεκαετίας του '60, ένας παίκτης ξεχώριζε αν και νεαρός : Ο Γιώργος Κούδας.
Ποιός ήταν ο Γιώργος Κούδας; Γεννηθείς στις 23/11/1946 στον Άγιο Παύλο Θεσσαλονίκης. Σε ηλικία 12 ετών εντάχθηκε στην ομάδα παίδων του ΠΑΟΚ όπου ξεχώρισε αμέσως για τη γρήγορη σκέψη του και τον πολύ καλό χειρισμό της μπάλας. Στις μικρές ομάδες μένει μέχρι το 1963 και τη σεζόν 1963-1964, σε ηλικία 17 ετών, κάνει το ντεμπούτο του στην ομάδα των ανδρών του ΠΑΟΚ, έχοντας 15 επίσημες συμμετοχές και 2 γκολ. Στη 2η του σεζόν είχε 18 συμμετοχές και 1 γκολ, αλλά τη σεζόν 1965-1966 έβγαλε μάτια, με 32 επίσημες συμμετοχές και 14 γκολ. Ο Κούδας σε ηλικία 20 ετών, έδειχνε ικανός για μεγάλα πράγματα και θα ήταν αδύνατον να μην προσελκύσει το ενδιαφέρον άλλων ομάδων.
Ο Ολυμπιακός κάνει την κίνηση του και μιλάει με τον Γιώργο Κούδα και τον πατέρα του, καθώς τότε δεν υπήρχαν επαγγελματικά συμβόλαια, παράνομες προσεγγίσεις κλπ κλπ. Ο Ολυμπιακός λοιπόν ΚΑΘ'ΟΛΑ ΝΟΜΟΤΥΠΑ (όσο και αν δεν αρέσει αυτό σε κάποιους κολλημένους) προσεγγίζει τον ποδοσφαιριστή και καμμία προσπάθεια "αρπαγής" του δεν υφίσταται. Πολύ περισσότερο απ'τη στιγμή που ο ίδιος ο Κούδας έκανε... τούμπες στο ενδεχόμενο της μεταγραφής του στον Ολυμπιακό και δε δίστασε να το διατρανώσει με τη συνέντευξη του αδιάψευστο μάρτυρα. Όπως προείπαμε, δεν υπήρχαν επαγγελματικά συμβόλαια τότε οπότε το μόνο που χρειαζόταν για να γίνει η μεταγραφή ενός παίκτη σε κάποιον άλλον σύλλογο, ήταν η συγκατάθεση του συλλόγου του. Το μοναδικό παράθυρο που υπήρχε εκείνη την εποχή σε περίπτωση που ο σύλλογος δεν έδινε την συγκατάθεση του, ήταν να μείνει για δύο χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης, αλλά απ΄το δεύτερο χρόνο υπήρχε το περιθώριο της συμμετοχής του παίκτη σε φιλικούς αγώνες και στη συνέχεια φυσικά εντασσόταν κανονικά στις υποχρεώσεις της ομάδας.
Ο Κούδας, ΑΦΟΥ ΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠ'ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ (ΠΟΥ ΔΕ ΤΟΥ ΤΑ ΕΔΩΣΑΝ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ λοιπόν :
(α) Αποδέχθηκε την εξαιρετική οικονομική πρόταση του Ολυμπιακού,
(β) δήλωσε "όνειρο ούτως ή άλλως το να αγωνισθεί με τον Ολυμπιακόν" και(γ) εξασφάλισε μέχρι και τον πατέρα του, που του προσφέρθηκε απ'τον Ολυμπιακό ένα μαγαζί στο Πασαλιμάνι. Εν συνεχεία έδωσε ιστορική συνέντευξη που διατράνωνε την Ολυμπιακοφροσύνη του, καταρρίπτοντας από μόνος του τις θεωρίες περί... μεθοδεύσεων του Ολυμπιακού. Και φυσικά μάζεψε τα μπαγκάζια του και μετακόμισε στον Πειραιά ξεκινώντας προπονήσεις με τον Ολυμπιακό. Θαυμάστε τα ντοκουμέντα της εποχής :
Με τον Κούδα να... τραγουδάει για να παίξει στον Ολυμπιακό και να εγκαθίσταται στον Πειραιά οικογενειακώς με στόχο να "εκβιάσει" ο ίδιος τον ΠΑΟΚ για να δώσει τη συγκατάθεση του, το κλίμα στη Θεσσαλονίκη βάραινε επικίνδυνα για τη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Ο κόσμος που έβλεπε "κάτι καλό" στον Κούδα μέσα στο τσούρμο των άμπαλων που είχαν βαφτίσει παικταράδες, δεν ήθελε ούτε να ακούει το ενδεχόμενο μεταγραφής, και δη σε ομάδα της Αττικής. Ο Κούδας συν τοις άλλοις είχε... ερωτοχτυπηθεί με την νεαρή Μαρία Μπόνου (ή Μαρί Μπονέ, το καλλιτεχνικό της) και οι κοινές εμφανίσεις τους κοσμούσαν τις κοσμικές στήλες. Κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον κόσμο του ΠΑΟΚ, καθώς η λεζάντα "ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού" ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ κινητοποιείται, ακολουθεί πορεία διαμαρτυρίας που αναγκάζει τη διοίκηση να βγάλει ανακοίνωση πως ο ΠΑΟΚ δεν παραχωρεί τον Κούδα ούτε με 100.000.000 δραχμές. Ο Κούδας την ίδια ώρα πάντως, έκανε κανονικά τις προπονήσεις του και αγωνιζόταν σε φιλικούς αγώνες με τον Ολυμπιακό.
Μπροστά στην πίεση του κόσμου, η διοίκηση του ΠΑΟΚ ήταν λογικό - υπό το φόβο της διαπόμπευσης - διατράνωνε πως "δεν θα ενδώσει" και ο συγχωρεμένος Γιώργος Παντελάκης έκανε την ιστορική δήλωση πως "...ο Κούδας θα πάει στον Ολυμπιακό μόνο αν βγάλει φαλάκρα με μαλλιά". Συν τοις άλλοις, αλλάζει το πολίτευμα στη χώρα και εμφανίζεται στον ποδοσφαιρικό ορίζοντα ο "αναμορφωτής" Ασλανίδης. Η πρώτη κίνηση του Ασλανίδη ως Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού ήταν να ακυρώσει τη μεταγραφή του Κούδα και να τον στείλει "πακέτο" με τη σύμφωνη γνώμη του Ολυμπιακού πίσω στη Θεσσαλονίκη.
Η επιστροφή του Κούδα γιορτάστηκε σαν... Εθνική γιορτή : Ο κόσμος έχει βγεί στους δρόμους και πανηγυρίζει, φωνάζοντας συνθήματα για το "κράτος των Αθηνών". Στο πρώτο παιχνίδι με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, ο Κούδας αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ να κερδίζει με 2-1 και τον Κούδα να πετυχαίνει και τα δύο γκολ. Τα επινίκια γιορτάζονται με πορεία, με κάποιους να μεταφέρουν ένα αληθινό φέρετρο σε ένδειξη "κηδείας" του Ολυμπιακού. Ο ΠΑΟΚ είχε βρεί την απάντηση για το τι έφταιγε και ήταν μια ζωή κομπάρσος : Ο Ολυμπιακός έφταιγε. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...Η ιστορία του Κούδα καλλιέργησε κλίμα έχθρας προς τον Ολυμπιακό για τους ΠΑΟΚτζήδες, οι οποίοι δε λάμβαναν καθόλου υπ'όψιν το γεγονός πως ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΟΥΔΑΣ ήταν αυτός που επιθυμούσε διακαώς τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Εκτός αν υπάρχει κανείς που πιστεύει οτι ο Ολυμπιακός πήγε να πάρει τον Κούδα χωρίς να θέλει το άμοιρο το παιδί. Ο μεγάλος υπαίτιος του μίσους που καλλιεργήθηκε και μεταλαμπαδεύτηκε στις επόμενες γενιές ΠΑΟΚτζήδων είναι ο Γιώργος Κούδας, που ποτέ δεν είχε το θάρρος να τιμήσει τα παντελόνια που φοράει και να πεί "ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ να πάω στον Ολυμπιακό". Αντί αυτού, το μόνο που έχει δηλώσει είναι πως οι δημοσιογράφοι έσπευδαν να τον φωτογραφήσουν σε σπορ αυτοκίνητα φίλων, σε στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης σε περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά και όσο να'ναι οι εικόνες αυτές μεγάλωσαν την ένταση και τον θυμό στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε του ήταν προτιμότερο να το παίξει ήρωας ΠΑΟΚάρας, χώρια που ήταν και πολύ πιο εύκολο.
Σημαντική σημείωση : Ένα απ'τα μεγαλύτερα παραμύθια που πουλήθηκε στον κόσμο όχι μόνο του ΠΑΟΚ αλλά και γενικότερα, ήταν πως "η χούντα πήγε να κάνει δώρο τον Κούδα στον Ολυμπιακό". Παπαριές καμαρωτές : Εκτός του γεγονότος οτι ο ίδιος ο Κούδας ήθελε σαν τρελός να παίξει στον Ολυμπιακό και το δήλωνε και ο ίδιος, η μεταγραφή πήγε να γίνει το καλοκαίρι του 1966 επομένως καμμία χούντα δεν υπήρχε. Και επειδή είναι τουλάχιστον αστείο να επικαλείται και... δυσμενή αντιμετώπιση απ'τη χούντα ο ΠΑΟΚ (που επί χούντας έφτιαξε την ομολογουμένως καλή ομάδα της δεκαετίας του '70), αρκεί να υπενθυμίσουμε πως η πρώτη διοικητική πράξη του Ασλανίδη ως ΓΓΑ, ήταν η ακύρωση της μεταγραφής Κούδα στον Ολυμπιακό. Μια ακύρωση που επετεύχθη πολύ εύκολα με εντολή Ασλανίδη και εκτέλεση Μπουζάκη (διορισμένο στο Δ.Σ. του Ολυμπιακού απ'τη χούντα).
Επίσης, οι σύλλογοι της Βόρειας Ελλάδας είχαν τις λιγότερες "απώλειες" σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα απ'την παρεμβατικότητα του Ασλανίδη : Ο στόχος του καθεστώτος ήταν η µείωση των σωµατείων και η δηµιουργία πρωταθλήµατος µε βάση τις πρωτεύουσες των νοµών. Αστέρας Τρίπολης, Εργοτέλης, Προοδευτική, Θύελλα Πατρών, Διαγόρας Ρόδου είδαν τις ομάδες τους να συγχωνεύονται με άλλες - στο δύσμοιρο Εργοτέλη επεβλήθη μάλιστα να συγχωνευθεί με τον μεγάλο του αντίπαλο, ΟΦΗ - και να εξαφανίζονται απ'τον ποδοσφαιρικό χάρτη, σε αντίθεση με σωματεία της Βορείου Ελλάδος. Αυτά ως αποκατάσταση της αλήθειας για τον "αδικημένο" Βορρά.
1969 - 1979 : O μύθος της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του '70
Αφού πέρασε μια δεκαετία στην ανυπαρξία, ο ΠΑΟΚ φτάνει στη δεκαετία του '70. Τότε, που με τον Κούδα στην καλύτερη του ποδοσφαιρική ηλικία σε ρόλο ηγέτη της ομάδας και με άξιους συμπαραστάτες τους Ασλανίδη, Παρίδη, Αφεντουλίδη, Σαράφη, Τερζανίδη, Φουντουκίδη είχε έναν πολύ καλό κορμό παικτών που έφτιαξαν επιτέλους μια ομάδα που μπορούσε να θεωρηθεί "ανταγωνιστική" προς τους τρείς μεγάλους της Αθήνας. Το πρόβλημα ήταν οτι ναι μεν ο ΠΑΟΚ είχε πολύ καλή ομάδα, αλλά οι άλλοι είχαν καλύτερες ομάδες σε αυτή τη δεκαετία. Η ΑΕΚ είχε Παπαϊωάννου, είχε Πομώνη, είχε Νικολάου, είχε Παπαεμμανουήλ. Ο Παναθηναϊκός είχε Δομάζο, είχε Ελευθεράκη, είχε Αντωνιάδη, είχε Καμάρα. Τέλος, ο Ολυμπιακός είχε Δεληκάρη, είχε Γιούτσο, είχε Σιδέρη, είχε Μποτίνο, είχε Καραβίτη - για να μη προχωρήσουμε στο ρόστερ της εποχής Γουλανδρή : Αγγελής, Βιέρα, Γκαϊτατζής, Γκλέζος, Γιούτσος, Γαλάκος, Δεληκάρης, Κελεσίδης, Κυράστας, Κουρμπίς, Λοσάντα, Περσίδης, Παμπουλής, Πουπάκης, Σιώκος, Σταυρόπουλος, Αργυρούδης, Τριαντάφυλλος και πολλοί άλλοι... Επομένως, το επιχείρημα "ο ΠΑΟΚ είχε καλύτερη ομάδα αλλα το κατεστημένο δε τον άφηνε να σηκώσει κεφάλι" είναι για τα πανηγύρια.
Είχε καλή ομάδα λοιπόν ο ΠΑΟΚ με καλούς παίκτες και έναν ικανό πρόεδρο (Παντελάκης). Μια καλή ομάδα, ικανή να μπεί "σφήνα" ανάμεσα στους τρείς μεγάλους και να προσπαθεί να έχει διάρκεια ώστε να εκμεταλλευτεί τυχόν πτώση τους σε κάποια περίοδο για να πλασαριστεί όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Όπως έγινε το 1976, όπου εκμεταλλεύθηκε το μπάχαλο της "μετά-Γουλανδρή" εποχής στον Ολυμπιακό και την μανία της "ανανέωσης" στον Παναθηναϊκό, παίζοντας ουσιαστικά με μοναδικό αντίπαλο την ΑΕΚ. Το εκπληκτικό με τους σημερινούς ειδικά ΠΑΟΚτζήδες όμως είναι πως μιλώντας για τις "αδικίες", φωτογραφίζουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος στην εικοσαετία 1959-1979 είχε πάρει 5 πρωταθλήματα όλα κι όλα, με τον Παναθηναϊκό να έχει 9 και την ΑΕΚ 5. Μια καραμέλα της αδικίας, την οποία συνεχώς παρέχουν γνωστοί και μη εξαιρεταίοι "μεγαλοδημοσιογράφοι" με πομπώδη πρωτοσέλιδα. Μια καραμέλα με την οποία γαλούχησαν μια ολόκληρη γενιά ΠΑΟΚτζήδων, με αποκορύφωμα τη δεκαετία 1983-1993. Όλως τυχαίως, η ενορχηστρωμένη επίθεση των φίλα προσκείμενων στον ΠΑΟΚ ΜΜΕ ξεκίνησε γύρω στο 1983 με αφορμή την μεταγραφή Γούναρη. Το 1983-1984, που όλως τυχαίως ήταν η χρονιά που ξεκίνησε η βασιλεία του καπετάν-Ρίνγκο Κάρινγκτον. Μια δεκαετία που οι αποστολές του Ολυμπιακού που ταξίδευαν στην Τούμπα είχαν μόνιμη συνοδεία πέτρες, ξύλα, μολότοφ. Μέχρι το 1993 που ο Ολυμπιακός δεν έχασε για 2η σερί χρονιά στην Τούμπα (η παράδοση είχε σπάσει την περασμένη σεζόν) και τα πράγματα άρχισαν κάπως να ηρεμούν.
Οι μεγαλοδημοσιογράφοι που ταΐζουν κουτόχορτο τους νεότερους ΠΑΟΚτζήδες - στους οποίους μεταλαμπαδεύουν τη "γνώση" οι ΠΑΟΚτζήδες της δεκαετίας του '80 - συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτό το μίσος ως τις μέρες μας. Ευτυχής συγκυρία πως ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής τα τελευταία χρόνια. Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο καταδυναστεύει τον ΠΑΟΚ, αλλά για ΑΕΚ - Παναθηναϊκό... κουβέντα. Ο Παναθηναϊκός και επι Μαντζεβελάκη και επί Βαρδινογιάννη πέρναγε απ'την πριονοκορδέλα τον ΠΑΟΚ, αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δε βγήκαν πρωτοσέλιδα που να καταδικάζουν τον Παναθηναϊκό. Απ'το 2000 και μετά ειδικά καταργήθηκαν πλέον και οι τυπικότητες και η αγάπη που έχει κυκλώσει τα δύο σωματεία είναι... απερίγραπτη.
Οι παλιοί ΠΑΟΚτζήδες θα θυμούνται πως όταν κατέκτησαν τον πολυπόθητο πρώτο τίτλο τους το 1976, προσκάλεσαν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ για φιλικό αγώνα στην Τούμπα για να κάνουν τη φιέστα απονομής του τίτλου (με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 1-0). Όπως επίσης θα θυμούνται το πανό των οργανωμένων τους στο μπαράζ Ολυμπιακού - Άρη στον Βόλο το 1980 (13 χρόνια μετά την υπόθεση Κούδα) στο οποίο εύχονταν "...στο εντιμότατον σωματείον Ολυμπιακόν ολόψυχα το πρωτάθλημα".
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, το μύθο της μεγάλης αδικημένης ομάδας : Η βαθμολογία του πρωταθλήματος - ειδικά όταν υπάρχει ΜΕΓΑΛΗ διαφορά απ'τον πρώτο - δεν λέει ποτέ ψέμματα. Η "μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '70 που δεν πήρε πρωταθλήματα επειδή αδικήθηκε", μέσα σε μια εικοσαετία κατάφερε να έχει μονοψήφια διαφορά πόντων απ'τον πρώτο μόλις σε 5 περιπτώσεις (υπολογίζω και τη σεζόν που πήραν το πρωτάθλημα). Θαυμάστε :
Δηλαδή... πόσο πια να σε αδικήσουν για να έχεις πάνω από 11 βαθμούς διαφορά απ'τον πρώτο κάθε σεζόν; Και το παραμύθι έχει κάποια όρια...
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, που υποστηρίζουν οτι δε μιλάνε για τα πρωταθλήματα, αλλά για τις αδικίες στο κύπελλο. Και εστιάζουν την αδικία στο γεγονός οτι οι παίκτες τους αντιμετωπίζονταν "υπέρμετρα σκληρά" (λες και οι παίκτες του ΠΑΟΚ ξεχείλιζαν από απαράμιλλη τεχνική και φινέτσα) αλλά και στο αστείο επιχείρημα πως οι τελικοί του κυπέλλου γίνονταν στην Αττική και δη στο στάδιο Καραϊσκάκη. Η νομοθεσία επί πολλά χρόνια όριζε ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ πως ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος θα γίνεται στο μεγαλύτερο στάδιο της χώρας το οποίο ήταν το στάδιο Καραϊσκάκη. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε όλη τη χρονιά χωρίς πρόβλημα αφού ΓΝΩΡΙΖΕ τη νομοθεσία και όταν έχανε στον τελικό κυπέλλου έφταιγε ο διαιτητής, το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο και το... στάδιο Καραϊσκάκη στο οποίο φιλοξενούνταν οπαδοί ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ που έπαιζαν στον τελικό. Οπότε αρκετά με το παραμύθι οτι "δεν είχε υποστήριξη η ομάδα". Άλλωστε τα δύο κύπελλα που πήραν το 1972 και το 1974, ουδόλως τα επηρρέασε το γεγονός οτι δεν έγιναν στην... Τούμπα, ε παιδιά;
Και για να τελειώνει το παραμύθι της αδικίας : Και τα δύο κύπελλα που κατέκτησε ο ΠΑΟΚ τη δεκαετία του '70 τα κατέκτησε επί Αθηναϊκού εδάφους : Το '72 με τον Παναθηναϊκό (2-1) στο στάδιο Καραϊσκάκη και το '74 με τον Ολυμπιακό (2-2, 3-4 πεν.) στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τότε δεν τους επηρέασε το κλίμα της Αθήνας; Λίγη σοβαρότης δε βλάπτει...
Ο μύθος του αδικημένου ΠΑΟΚ δημιουργήθηκε από το ενιαίο αντιΟλυμπιακό μέτωπο που αποτελούταν από όλους τους κομπλεξικούς και αναξιοπαθούντες αντιΟλυμπιακούς : Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτζήδες με μεγάλο κόλλημα για "τους χαμουτζήδες". Σε μια εικοσαετία όπως προείπαμε με τον Ολυμπιακό να έχει όλα κι όλα 5 πρωταθλήματα, οι ΠΑΟΚτζήδες στοχοποιούν τον Ολυμπιακό ως την αιτία του κακού και στοχεύουν την εποχή Γουλανδρή. Μια τριετία κατά την οποία ο ΠΑΟΚ μπόρεσε να ορθώσει το ανάστημα του μόνο στη σεζόν 1972-1973 που τερμάτισε δεύτερος. Αν λοιπόν θέλουν να βρούν την αιτία του κακού, ας κατηγορήσουν την εκτός έδρας γκέλα (ισοπαλία) του ΠΑΟΚ με τον Φωστήρα αλλά και το "Βατερλό" της Παναχαϊκής (νίκη με 3-5 μέσα στην Τούμπα) έναν αγώνα πριν τη λήξη της περιόδου.
Η καλή ομάδα του ΠΑΟΚ την εικοσαετία 1959-1979 διεκδίκησε τρείς φορές όλες κι όλες το πρωτάθλημα (τη μία το κέρδισε) και πέντε φορές το κύπελλο, το οποίο κατέκτησε δύο φορές. Ο ΠΑΟΚ της δεκαετίας του '70 ήταν πολύ καλή ομάδα, αλλά ομαδάρα που δεν πήρε τίτλους γιατί αδικήθηκε απ'το κατεστημένο δεν ήταν με τίποτα.
1979 - σήμερα : Ο ΠΑΟΚ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο - Η "αδικία" συνεχίζεται
Η δεκαετία της μυθοπλασίας της "μεγάλης αδικημένης ομάδας του '70" πέρασε και στο ποδόσφαιρο ανέτειλλε μια νέα εποχή : Η εποχή του επαγγελματισμού. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες διαχωρίζονται από τα ερασιτεχνικά σωματεία και δημιουργούνται οι Π.Α.Ε. (Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες), οι παίκτες από ερασιτέχνες γίνονται επαγγελματίες με τις αμοιβές τους να πολλαπλασιάζονται, οι ΠΑΕ αποκτούν ποσοστά από το ΠΡΟ-ΠΟ αλλά και μεγαλομετόχους. Στη διαδρομή, έρχονται τα έσοδα από εισητήρια διαρκείας και την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων. Όμως ο ΠΑΟΚ, έγινε τελικά μεγάλη ομάδα; Μπαααα. Στο ίδιο μοτίβο με τα προηγούμενα χρόνια : "Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο και τα κέντρα αποφάσεων των Αθηνών στερούν τους τίτλους απ'την ΠΑΟΚάρα".
Στο διάστημα 1979-80 με 2007-2008, 28 χρόνια διοργανώσεων δηλαδή, ο ΠΑΟΚ κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1984-1985), δύο κύπελλα (2000-01, 2002-03) άλλες 4 φορές στον τελικό του κυπέλλου, όπου και ηττήθηκε (1981 και 1992 απ'τον Ολυμπιακό, 1984 απ'τον Παναθηναϊκό και 1985 απ'τη Λάρισα). Όσο για το πρωτάθλημα; Εκτός της πρωτιάς το 1984-1985, η καλύτερη επίδοση του ΠΑΟΚ σε 28 χρόνια ήταν η κατάκτηση της 3ης θέσης... 5 φορές όλες κι όλες, με τις υπόλοιπες 23 χρονιές να τερματίζει απ'την 4η θέση και κάτω. Ειδικά απ'την σεζόν 1992-1993 και την επαναφορά του βαθμολογικού συστήματος σε 3-1-0, ο ΠΑΟΚ άρχισε να σπάει και τα ρεκόρ... διαφοράς απ'τον πρώτο. Αξίζει να σημειωθεί οτι απ΄το 1990-1991 μέχρι το καλοκαίρι του 2008, η μικρότερη διαφορά που είχε ο ΠΑΟΚ από την κορυφή ήταν 15 βαθμούς (1991-1992) ενώ η μεγαλύτερη ήταν... 45 βαθμούς (1994-1995). Είναι ολοφάνερο πως έφταιξε η διαιτησία και το κράτος των Αθηνών...
1969 - 1979 : O μύθος της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του '70
Αφού πέρασε μια δεκαετία στην ανυπαρξία, ο ΠΑΟΚ φτάνει στη δεκαετία του '70. Τότε, που με τον Κούδα στην καλύτερη του ποδοσφαιρική ηλικία σε ρόλο ηγέτη της ομάδας και με άξιους συμπαραστάτες τους Ασλανίδη, Παρίδη, Αφεντουλίδη, Σαράφη, Τερζανίδη, Φουντουκίδη είχε έναν πολύ καλό κορμό παικτών που έφτιαξαν επιτέλους μια ομάδα που μπορούσε να θεωρηθεί "ανταγωνιστική" προς τους τρείς μεγάλους της Αθήνας. Το πρόβλημα ήταν οτι ναι μεν ο ΠΑΟΚ είχε πολύ καλή ομάδα, αλλά οι άλλοι είχαν καλύτερες ομάδες σε αυτή τη δεκαετία. Η ΑΕΚ είχε Παπαϊωάννου, είχε Πομώνη, είχε Νικολάου, είχε Παπαεμμανουήλ. Ο Παναθηναϊκός είχε Δομάζο, είχε Ελευθεράκη, είχε Αντωνιάδη, είχε Καμάρα. Τέλος, ο Ολυμπιακός είχε Δεληκάρη, είχε Γιούτσο, είχε Σιδέρη, είχε Μποτίνο, είχε Καραβίτη - για να μη προχωρήσουμε στο ρόστερ της εποχής Γουλανδρή : Αγγελής, Βιέρα, Γκαϊτατζής, Γκλέζος, Γιούτσος, Γαλάκος, Δεληκάρης, Κελεσίδης, Κυράστας, Κουρμπίς, Λοσάντα, Περσίδης, Παμπουλής, Πουπάκης, Σιώκος, Σταυρόπουλος, Αργυρούδης, Τριαντάφυλλος και πολλοί άλλοι... Επομένως, το επιχείρημα "ο ΠΑΟΚ είχε καλύτερη ομάδα αλλα το κατεστημένο δε τον άφηνε να σηκώσει κεφάλι" είναι για τα πανηγύρια.
Είχε καλή ομάδα λοιπόν ο ΠΑΟΚ με καλούς παίκτες και έναν ικανό πρόεδρο (Παντελάκης). Μια καλή ομάδα, ικανή να μπεί "σφήνα" ανάμεσα στους τρείς μεγάλους και να προσπαθεί να έχει διάρκεια ώστε να εκμεταλλευτεί τυχόν πτώση τους σε κάποια περίοδο για να πλασαριστεί όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Όπως έγινε το 1976, όπου εκμεταλλεύθηκε το μπάχαλο της "μετά-Γουλανδρή" εποχής στον Ολυμπιακό και την μανία της "ανανέωσης" στον Παναθηναϊκό, παίζοντας ουσιαστικά με μοναδικό αντίπαλο την ΑΕΚ. Το εκπληκτικό με τους σημερινούς ειδικά ΠΑΟΚτζήδες όμως είναι πως μιλώντας για τις "αδικίες", φωτογραφίζουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος στην εικοσαετία 1959-1979 είχε πάρει 5 πρωταθλήματα όλα κι όλα, με τον Παναθηναϊκό να έχει 9 και την ΑΕΚ 5. Μια καραμέλα της αδικίας, την οποία συνεχώς παρέχουν γνωστοί και μη εξαιρεταίοι "μεγαλοδημοσιογράφοι" με πομπώδη πρωτοσέλιδα. Μια καραμέλα με την οποία γαλούχησαν μια ολόκληρη γενιά ΠΑΟΚτζήδων, με αποκορύφωμα τη δεκαετία 1983-1993. Όλως τυχαίως, η ενορχηστρωμένη επίθεση των φίλα προσκείμενων στον ΠΑΟΚ ΜΜΕ ξεκίνησε γύρω στο 1983 με αφορμή την μεταγραφή Γούναρη. Το 1983-1984, που όλως τυχαίως ήταν η χρονιά που ξεκίνησε η βασιλεία του καπετάν-Ρίνγκο Κάρινγκτον. Μια δεκαετία που οι αποστολές του Ολυμπιακού που ταξίδευαν στην Τούμπα είχαν μόνιμη συνοδεία πέτρες, ξύλα, μολότοφ. Μέχρι το 1993 που ο Ολυμπιακός δεν έχασε για 2η σερί χρονιά στην Τούμπα (η παράδοση είχε σπάσει την περασμένη σεζόν) και τα πράγματα άρχισαν κάπως να ηρεμούν.
Οι μεγαλοδημοσιογράφοι που ταΐζουν κουτόχορτο τους νεότερους ΠΑΟΚτζήδες - στους οποίους μεταλαμπαδεύουν τη "γνώση" οι ΠΑΟΚτζήδες της δεκαετίας του '80 - συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτό το μίσος ως τις μέρες μας. Ευτυχής συγκυρία πως ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής τα τελευταία χρόνια. Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο καταδυναστεύει τον ΠΑΟΚ, αλλά για ΑΕΚ - Παναθηναϊκό... κουβέντα. Ο Παναθηναϊκός και επι Μαντζεβελάκη και επί Βαρδινογιάννη πέρναγε απ'την πριονοκορδέλα τον ΠΑΟΚ, αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δε βγήκαν πρωτοσέλιδα που να καταδικάζουν τον Παναθηναϊκό. Απ'το 2000 και μετά ειδικά καταργήθηκαν πλέον και οι τυπικότητες και η αγάπη που έχει κυκλώσει τα δύο σωματεία είναι... απερίγραπτη.
Οι παλιοί ΠΑΟΚτζήδες θα θυμούνται πως όταν κατέκτησαν τον πολυπόθητο πρώτο τίτλο τους το 1976, προσκάλεσαν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ για φιλικό αγώνα στην Τούμπα για να κάνουν τη φιέστα απονομής του τίτλου (με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 1-0). Όπως επίσης θα θυμούνται το πανό των οργανωμένων τους στο μπαράζ Ολυμπιακού - Άρη στον Βόλο το 1980 (13 χρόνια μετά την υπόθεση Κούδα) στο οποίο εύχονταν "...στο εντιμότατον σωματείον Ολυμπιακόν ολόψυχα το πρωτάθλημα".
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, το μύθο της μεγάλης αδικημένης ομάδας : Η βαθμολογία του πρωταθλήματος - ειδικά όταν υπάρχει ΜΕΓΑΛΗ διαφορά απ'τον πρώτο - δεν λέει ποτέ ψέμματα. Η "μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '70 που δεν πήρε πρωταθλήματα επειδή αδικήθηκε", μέσα σε μια εικοσαετία κατάφερε να έχει μονοψήφια διαφορά πόντων απ'τον πρώτο μόλις σε 5 περιπτώσεις (υπολογίζω και τη σεζόν που πήραν το πρωτάθλημα). Θαυμάστε :1959-60 : 7ος (10 νίκες - 9 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 32-32, βαθμοί 59 / 20 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1960-61 : 10ος (7 νίκες - 15 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 31-33, βαθμοί 59 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1961-62 : 6ος (12 νίκες - 6 ισοπαλίες - 12 ήττες), τέρματα 32-43, βαθμοί 60 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1962-63 : 4ος (13 νίκες - 8 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 44-34, βαθμοί 64 / 13 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1963-64 : 8ος (10 νίκες - 7 ισοπαλίες - 13 ήττες), τέρματα 22-30, βαθμοί 56 / 28 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1964-65 : 8ος (9 νίκες - 10 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 29-33, βαθμοί 58 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1965-66 : 6ος (10 νίκες - 9 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 43-49, βαθμοί 59 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1966-67 : 4ος (13 νίκες - 11 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 36-20, βαθμοί 67 / 12 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1967-68 : 9ος (13 νίκες - 7 ισοπαλίες - 14 ήττες), τέρματα 45-40, βαθμοί 67 / 17 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1968-69 : 5ος (16 νίκες - 10 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 58-37, βαθμοί 76 / 14 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1969-70 : 5ος (12 νίκες - 17 ισοπαλίες - 5 ήττες), τέρματα 52-25, βαθμοί 75 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1970-71 : 9ος (12 νίκες - 10 ισοπαλίες - 12 ήττες), τέρματα 38-32, βαθμοί 68 / 20 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1971-72 : 5ος (18 νίκες - 10 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 53-27, βαθμοί 80 / 8 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1972-73 : 2ος (27 νίκες - 4 ισοπαλίες - 3 ήττες), τέρματα 75-24, βαθμοί 92 / 2 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1973-74 : 4ος (16 νίκες - 11 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 62-32, βαθμοί 43 / 16 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1974-75 : 3ος (19 νίκες - 8 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 73-28, βαθμοί 46 / 11 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1975-76 : 1ος (21 νίκες - 7 ισοπαλίες - 2 ήττες), τέρματα 60-17, βαθμοί 49 (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ)
1976-77 : 3ος (21 νίκες - 10 ισοπαλίες - 3 ήττες), τέρματα 63-27, βαθμοί 52 / 2 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1977-78 : 2ος (16 νίκες - 14 ισοπαλίες - 4 ήττες), τέρματα 48-24, βαθμοί 46 / 7 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1978-79 : 4ος (18 νίκες - 9 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 73-23, βαθμοί 45 / 11 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1960-61 : 10ος (7 νίκες - 15 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 31-33, βαθμοί 59 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1961-62 : 6ος (12 νίκες - 6 ισοπαλίες - 12 ήττες), τέρματα 32-43, βαθμοί 60 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1962-63 : 4ος (13 νίκες - 8 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 44-34, βαθμοί 64 / 13 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1963-64 : 8ος (10 νίκες - 7 ισοπαλίες - 13 ήττες), τέρματα 22-30, βαθμοί 56 / 28 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1964-65 : 8ος (9 νίκες - 10 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 29-33, βαθμοί 58 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1965-66 : 6ος (10 νίκες - 9 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 43-49, βαθμοί 59 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1966-67 : 4ος (13 νίκες - 11 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 36-20, βαθμοί 67 / 12 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1967-68 : 9ος (13 νίκες - 7 ισοπαλίες - 14 ήττες), τέρματα 45-40, βαθμοί 67 / 17 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1968-69 : 5ος (16 νίκες - 10 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 58-37, βαθμοί 76 / 14 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1969-70 : 5ος (12 νίκες - 17 ισοπαλίες - 5 ήττες), τέρματα 52-25, βαθμοί 75 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1970-71 : 9ος (12 νίκες - 10 ισοπαλίες - 12 ήττες), τέρματα 38-32, βαθμοί 68 / 20 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1971-72 : 5ος (18 νίκες - 10 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 53-27, βαθμοί 80 / 8 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1972-73 : 2ος (27 νίκες - 4 ισοπαλίες - 3 ήττες), τέρματα 75-24, βαθμοί 92 / 2 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1973-74 : 4ος (16 νίκες - 11 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 62-32, βαθμοί 43 / 16 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1974-75 : 3ος (19 νίκες - 8 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 73-28, βαθμοί 46 / 11 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1975-76 : 1ος (21 νίκες - 7 ισοπαλίες - 2 ήττες), τέρματα 60-17, βαθμοί 49 (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ)
1976-77 : 3ος (21 νίκες - 10 ισοπαλίες - 3 ήττες), τέρματα 63-27, βαθμοί 52 / 2 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1977-78 : 2ος (16 νίκες - 14 ισοπαλίες - 4 ήττες), τέρματα 48-24, βαθμοί 46 / 7 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1978-79 : 4ος (18 νίκες - 9 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 73-23, βαθμοί 45 / 11 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
Δηλαδή... πόσο πια να σε αδικήσουν για να έχεις πάνω από 11 βαθμούς διαφορά απ'τον πρώτο κάθε σεζόν; Και το παραμύθι έχει κάποια όρια...
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, που υποστηρίζουν οτι δε μιλάνε για τα πρωταθλήματα, αλλά για τις αδικίες στο κύπελλο. Και εστιάζουν την αδικία στο γεγονός οτι οι παίκτες τους αντιμετωπίζονταν "υπέρμετρα σκληρά" (λες και οι παίκτες του ΠΑΟΚ ξεχείλιζαν από απαράμιλλη τεχνική και φινέτσα) αλλά και στο αστείο επιχείρημα πως οι τελικοί του κυπέλλου γίνονταν στην Αττική και δη στο στάδιο Καραϊσκάκη. Η νομοθεσία επί πολλά χρόνια όριζε ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ πως ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος θα γίνεται στο μεγαλύτερο στάδιο της χώρας το οποίο ήταν το στάδιο Καραϊσκάκη. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε όλη τη χρονιά χωρίς πρόβλημα αφού ΓΝΩΡΙΖΕ τη νομοθεσία και όταν έχανε στον τελικό κυπέλλου έφταιγε ο διαιτητής, το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο και το... στάδιο Καραϊσκάκη στο οποίο φιλοξενούνταν οπαδοί ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ που έπαιζαν στον τελικό. Οπότε αρκετά με το παραμύθι οτι "δεν είχε υποστήριξη η ομάδα". Άλλωστε τα δύο κύπελλα που πήραν το 1972 και το 1974, ουδόλως τα επηρρέασε το γεγονός οτι δεν έγιναν στην... Τούμπα, ε παιδιά;
Και για να τελειώνει το παραμύθι της αδικίας : Και τα δύο κύπελλα που κατέκτησε ο ΠΑΟΚ τη δεκαετία του '70 τα κατέκτησε επί Αθηναϊκού εδάφους : Το '72 με τον Παναθηναϊκό (2-1) στο στάδιο Καραϊσκάκη και το '74 με τον Ολυμπιακό (2-2, 3-4 πεν.) στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τότε δεν τους επηρέασε το κλίμα της Αθήνας; Λίγη σοβαρότης δε βλάπτει...
Ο μύθος του αδικημένου ΠΑΟΚ δημιουργήθηκε από το ενιαίο αντιΟλυμπιακό μέτωπο που αποτελούταν από όλους τους κομπλεξικούς και αναξιοπαθούντες αντιΟλυμπιακούς : Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτζήδες με μεγάλο κόλλημα για "τους χαμουτζήδες". Σε μια εικοσαετία όπως προείπαμε με τον Ολυμπιακό να έχει όλα κι όλα 5 πρωταθλήματα, οι ΠΑΟΚτζήδες στοχοποιούν τον Ολυμπιακό ως την αιτία του κακού και στοχεύουν την εποχή Γουλανδρή. Μια τριετία κατά την οποία ο ΠΑΟΚ μπόρεσε να ορθώσει το ανάστημα του μόνο στη σεζόν 1972-1973 που τερμάτισε δεύτερος. Αν λοιπόν θέλουν να βρούν την αιτία του κακού, ας κατηγορήσουν την εκτός έδρας γκέλα (ισοπαλία) του ΠΑΟΚ με τον Φωστήρα αλλά και το "Βατερλό" της Παναχαϊκής (νίκη με 3-5 μέσα στην Τούμπα) έναν αγώνα πριν τη λήξη της περιόδου.
Η καλή ομάδα του ΠΑΟΚ την εικοσαετία 1959-1979 διεκδίκησε τρείς φορές όλες κι όλες το πρωτάθλημα (τη μία το κέρδισε) και πέντε φορές το κύπελλο, το οποίο κατέκτησε δύο φορές. Ο ΠΑΟΚ της δεκαετίας του '70 ήταν πολύ καλή ομάδα, αλλά ομαδάρα που δεν πήρε τίτλους γιατί αδικήθηκε απ'το κατεστημένο δεν ήταν με τίποτα.
Πρωτάθλημα 16 ομάδων : 1959-1960 έως και 1966-1967, 1975-1976,
Πρωτάθλημα 18 ομάδων : 1967-1968 έως και 1974-1975, 1976-1977 έως και 1978-1979
Πρωτάθλημα 18 ομάδων : 1967-1968 έως και 1974-1975, 1976-1977 έως και 1978-1979
1979 - σήμερα : Ο ΠΑΟΚ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο - Η "αδικία" συνεχίζεται
Η δεκαετία της μυθοπλασίας της "μεγάλης αδικημένης ομάδας του '70" πέρασε και στο ποδόσφαιρο ανέτειλλε μια νέα εποχή : Η εποχή του επαγγελματισμού. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες διαχωρίζονται από τα ερασιτεχνικά σωματεία και δημιουργούνται οι Π.Α.Ε. (Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες), οι παίκτες από ερασιτέχνες γίνονται επαγγελματίες με τις αμοιβές τους να πολλαπλασιάζονται, οι ΠΑΕ αποκτούν ποσοστά από το ΠΡΟ-ΠΟ αλλά και μεγαλομετόχους. Στη διαδρομή, έρχονται τα έσοδα από εισητήρια διαρκείας και την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων. Όμως ο ΠΑΟΚ, έγινε τελικά μεγάλη ομάδα; Μπαααα. Στο ίδιο μοτίβο με τα προηγούμενα χρόνια : "Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο και τα κέντρα αποφάσεων των Αθηνών στερούν τους τίτλους απ'την ΠΑΟΚάρα".
Στο διάστημα 1979-80 με 2007-2008, 28 χρόνια διοργανώσεων δηλαδή, ο ΠΑΟΚ κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1984-1985), δύο κύπελλα (2000-01, 2002-03) άλλες 4 φορές στον τελικό του κυπέλλου, όπου και ηττήθηκε (1981 και 1992 απ'τον Ολυμπιακό, 1984 απ'τον Παναθηναϊκό και 1985 απ'τη Λάρισα). Όσο για το πρωτάθλημα; Εκτός της πρωτιάς το 1984-1985, η καλύτερη επίδοση του ΠΑΟΚ σε 28 χρόνια ήταν η κατάκτηση της 3ης θέσης... 5 φορές όλες κι όλες, με τις υπόλοιπες 23 χρονιές να τερματίζει απ'την 4η θέση και κάτω. Ειδικά απ'την σεζόν 1992-1993 και την επαναφορά του βαθμολογικού συστήματος σε 3-1-0, ο ΠΑΟΚ άρχισε να σπάει και τα ρεκόρ... διαφοράς απ'τον πρώτο. Αξίζει να σημειωθεί οτι απ΄το 1990-1991 μέχρι το καλοκαίρι του 2008, η μικρότερη διαφορά που είχε ο ΠΑΟΚ από την κορυφή ήταν 15 βαθμούς (1991-1992) ενώ η μεγαλύτερη ήταν... 45 βαθμούς (1994-1995). Είναι ολοφάνερο πως έφταιξε η διαιτησία και το κράτος των Αθηνών...
1979-80: 5ος (17 νίκες - 7 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 53-33, βαθμοί 41 / 6 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1980-81: 4ος (15 νίκες - 12 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 52-31, βαθμοί 42 / 7 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1981-82: 3ος (18 νίκες - 10 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 55-22, βαθμοί 46 / 4 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1982-83: 4ος (18 νίκες - 6 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 49-28, βαθμοί 42 / 8 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1983-84: 5ος (11 νίκες - 13 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 33-29, βαθμοί 35 / 11 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1984-85: 1ος (19 νίκες - 8 ισοπαλίες - 3 ήττες), τέρματα 54-26, βαθμοί 46 (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ)
1985-86: 10ος (10 νίκες - 7 ισοπαλίες - 13 ήττες), τέρματα 33-38, βαθμοί 27 / 16 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1986-87: 5ος (13 νίκες - 9 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 39-23, βαθμοί 29 / 20 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1987-88: 3ος (17 νίκες - 5 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 60-27, βαθμοί 39 / 4 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Λάρισα)
1988-89: 8ος (11 νίκες - 10 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 34-30, βαθμοί 32 / 12 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1989-90: 3ος (19 νίκες - 8 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 49-26, βαθμοί 46 / 7 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1990-91: 4ος (16 νίκες - 9 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 56-39, βαθμοί 38 /16 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1991-92: 4ος (13 νίκες - 13 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 44-44, βαθμοί 39 / 15 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1992-93: 5ος (17 νίκες - 6 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 52-38, βαθμοί 57 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1993-94: 5ος (14 νίκες - 9 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 45-38, βαθμοί 51 / 28 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1994-95: 3ος (20 νίκες - 5 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 55-29, βαθμοί 65 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1995-96: 14ος (10 νίκες - 11 ισοπαλίες - 13 ήττες), τέρματα 42-46, βαθμοί 38 / 45 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1996-97: 4ος (19 νίκες - 9 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 53-28, βαθμοί 66 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1997-98: 4ος (21 νίκες - 7 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 74-41, βαθμοί 70 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1998-99: 4ος (19 νίκες - 5 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 52-31, βαθμοί 62 / 23 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1999-00: 5ος (15 νίκες - 10 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 64-44, βαθμοί 55 / 37 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2000-01: 4ος (14 νίκες - 9 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 66-48, βαθμοί 51 / 28 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2001-02: 4ος (14 νίκες - 6 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 55-45, βαθμοί 48 / 10 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2002-03: 4ος (16 νίκες - 5 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 59-38, βαθμοί 53 / 17 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2003-04: 3ος (18 νίκες - 6 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 47-27, βαθμοί 60 / 17 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
2004-05: 5ος (13 νίκες - 7 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 43-39, βαθμοί 46 / 9 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2005-06: 6ος (13 νίκες - 7 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 44-31, βαθμοί 46 / 24 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2006-07: 6ος (13 νίκες - 6 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 32-29, βαθμοί 45 / 26 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2007-08: 9ος (10 νίκες - 5 ισοπαλίες - 15 ήττες), τέρματα 29-35, βαθμοί 35 / 35 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1980-81: 4ος (15 νίκες - 12 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 52-31, βαθμοί 42 / 7 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1981-82: 3ος (18 νίκες - 10 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 55-22, βαθμοί 46 / 4 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1982-83: 4ος (18 νίκες - 6 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 49-28, βαθμοί 42 / 8 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1983-84: 5ος (11 νίκες - 13 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 33-29, βαθμοί 35 / 11 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1984-85: 1ος (19 νίκες - 8 ισοπαλίες - 3 ήττες), τέρματα 54-26, βαθμοί 46 (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ)
1985-86: 10ος (10 νίκες - 7 ισοπαλίες - 13 ήττες), τέρματα 33-38, βαθμοί 27 / 16 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1986-87: 5ος (13 νίκες - 9 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 39-23, βαθμοί 29 / 20 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1987-88: 3ος (17 νίκες - 5 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 60-27, βαθμοί 39 / 4 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Λάρισα)
1988-89: 8ος (11 νίκες - 10 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 34-30, βαθμοί 32 / 12 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1989-90: 3ος (19 νίκες - 8 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 49-26, βαθμοί 46 / 7 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1990-91: 4ος (16 νίκες - 9 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 56-39, βαθμοί 38 /16 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1991-92: 4ος (13 νίκες - 13 ισοπαλίες - 8 ήττες), τέρματα 44-44, βαθμοί 39 / 15 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1992-93: 5ος (17 νίκες - 6 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 52-38, βαθμοί 57 / 21 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1993-94: 5ος (14 νίκες - 9 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 45-38, βαθμοί 51 / 28 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (ΑΕΚ)
1994-95: 3ος (20 νίκες - 5 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 55-29, βαθμοί 65 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1995-96: 14ος (10 νίκες - 11 ισοπαλίες - 13 ήττες), τέρματα 42-46, βαθμοί 38 / 45 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
1996-97: 4ος (19 νίκες - 9 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 53-28, βαθμοί 66 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1997-98: 4ος (21 νίκες - 7 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 74-41, βαθμοί 70 / 18 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1998-99: 4ος (19 νίκες - 5 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 52-31, βαθμοί 62 / 23 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
1999-00: 5ος (15 νίκες - 10 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 64-44, βαθμοί 55 / 37 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2000-01: 4ος (14 νίκες - 9 ισοπαλίες - 7 ήττες), τέρματα 66-48, βαθμοί 51 / 28 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2001-02: 4ος (14 νίκες - 6 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 55-45, βαθμοί 48 / 10 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2002-03: 4ος (16 νίκες - 5 ισοπαλίες - 9 ήττες), τέρματα 59-38, βαθμοί 53 / 17 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2003-04: 3ος (18 νίκες - 6 ισοπαλίες - 6 ήττες), τέρματα 47-27, βαθμοί 60 / 17 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Παναθηναϊκός)
2004-05: 5ος (13 νίκες - 7 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 43-39, βαθμοί 46 / 9 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2005-06: 6ος (13 νίκες - 7 ισοπαλίες - 10 ήττες), τέρματα 44-31, βαθμοί 46 / 24 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2006-07: 6ος (13 νίκες - 6 ισοπαλίες - 11 ήττες), τέρματα 32-29, βαθμοί 45 / 26 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
2007-08: 9ος (10 νίκες - 5 ισοπαλίες - 15 ήττες), τέρματα 29-35, βαθμοί 35 / 35 βαθμοί διαφορά απ'τον πρώτο (Ολυμπιακός)
Για μια ολόκληρη δωδεκαετία (1979 - 1991), ο ΠΑΟΚ δεν ένιωθε αδικημένος. Είχε πάρει ένα πρωτάθλημα, είχε φτάσει στον τελικό του κυπέλλου και συνέχιζε να κερδίζει τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚτζής ζούσε ευτυχισμένος στο μικρόκοσμο του με την νίκη του επί του Ολυμπιακού να σημαίνει νίκη επί του "κράτους των Αθηνών". Τι κι αν ο ΠΑΟΚ έμενε 5, 7, 10, 20 βαθμούς πίσω απ'τον πρώτο; Αρκεί που συνεχιζόταν η παράδοση. Μέχρι το 1992...
Πρωτάθλημα 14 ομάδων : 2001-2002
Πρωτάθλημα 16 ομάδων : 1983-1984 έως και 1988-1989, 2000-2001, 2002-2003 - σήμερα
Πρωτάθλημα 18 ομάδων : 1979-1980 έως και 1982-1983, 1989-1990 έως και 1999-2000
Πρωτάθλημα 16 ομάδων : 1983-1984 έως και 1988-1989, 2000-2001, 2002-2003 - σήμερα
Πρωτάθλημα 18 ομάδων : 1979-1980 έως και 1982-1983, 1989-1990 έως και 1999-2000
Η παράδοση επί του Ολυμπιακού και η υστερία μετά το "σπάσιμο" της
Η Τούμπα από τότε που πρωτοάνοιξε δεν ήταν "φόβητρο" για τον Ολυμπιακό : Ο Ολυμπιακός έχασε με 2-0 στην πρώτη σεζόν της Α' Εθνικής Κατηγορίας (1959-1960), αλλά για να ξανακερδίσει ο ΠΑΟΚ έπρεπε να περιμένει τον Ιανουάριο του 1966 : Σε εκείνο το διάστημα ο Ολυμπιακός μέτρησε 2 ισοπαλίες (2-2, 0-0) και τρείς νίκες, εκ των οποίων η μία με το εμφατικότατο 0-4 (οι άλλες δύο με 0-1, 0-2). Ο ΠΑΟΚ έκανε ένα σερί τεσσάρων νικών(3-2, 2-0, 1-0, 2-1) και στις 21/09/1969 ο Ολυμπιακός κέρδισε ξανά στην Τούμπα με 1-2, χάρη σε δύο γκολ των Κουμαριά και Σιδέρη (για τον ΠΑΟΚ μείωσε ο Αφεντουλίδης). Και από τότε ξεκίνησε η κατάρα...
Μια κατάρα που ήθελε τον Ολυμπιακό να μην κερδίζει στην Τούμπα για 21 ολόκληρα χρόνια. Αρχής γενόμενης απ'τη σεζόν 1969-1970, ο Ολυμπιακός έπρεπε να περιμένει να φτάσει ο Μάϊος του 1992 για να ξανακερδίσει τον ΠΑΟΚ στην έδρα του : Ο αγώνας θεωρούταν "στάνταρ άσος" στο ΠΡΟΠΟ και η σχετική ατάκα που κυκλοφορούσε ήταν πως "όταν ο Ολυμπιακός ανεβαίνει στην Τούμπα, χάνει απ'τα Τέμπη". Όλοι στον ΠΑΟΚ, παίκτες, προπονητές, διοίκηση, κόσμος περίμεναν τον αγώνα με τον Ολυμπιακό για να θεωρήσουν επιτυχημένη τη χρονιά τους. Δεν έχει σημασία αν ο ΠΑΟΚ τις περισσότερες φορές δεν τερμάτιζε καν στην πρώτη τριάδα-τετράδα : Με νίκη επί του Ολυμπιακού στην Τούμπα, η χρονιά ήταν επιτυχημένη.
Φυσικά κάτι που τεχνηέντως παραλείπουν οι φίλτατοι οπαδοί της δικέφαλης μπουγάτσας να πουν, είναι οι... εξαιρετικές διαιτησίες των οποίων έτυχε ο Ολυμπιακός ως φιλοξενούμενος, με τους διαιτητές να σφυρίζουν σαν συνδεσμίτες του ΠΑΟΚ υπό το φόβο του "πύρινου" λαού. 1986, 1989 (εις διπλούν - οι ΠΑΟΚτζήδες πήγαν και στο Καυταντζόγλειο για τον αγώνα του Ηρακλή με τον Ολυμπιακό), 1990, 1995, χρονιές που ο Ολυμπιακός ήταν ΜΑΚΡΙΑ απ'τους τίτλους και βασανιζόταν απ'τα δικά του προβλήματα, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ καλλιεργούσαν κλίμα τρομοκρατίας επί των παικτών του Ολυμπιακού με μπούκες στο γήπεδο, με πέτρες, μπουκάλια, κροτίδες, φωτοβολίδες. Τότε - για αυτούς - οι νίκες ήταν πεντακάθαρες, σαφές δείγμα της ανωτερότητας του ΠΑΟΚ. Ενώ τις δύο φορές που δεν κέρδισε ο ΠΑΟΚ (1970-1971 και 1982-1983) έφταιγε το κράτος των Αθηνών. Αργότερα που η φάπα άρχισε να πέφτει με ρυθμό πολυβόλου, όλες οι ήττες τους ήταν άδικες και όλες οι διαιτησίες είχαν πρόβλημα. Για την ακρίβεια όλα είχαν πρόβλημα, εκτός απ'το κεφάλι τους...
Ώσπου φτάσαμε στη σεζόν 1991-1992. Ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν, κάνει κατήχηση στους παίκτες του εν'όψει των δύο "κολλητών" αναμετρήσεων του Μαΐου του 1992 με τον ΠΑΟΚ για κύπελλο και πρωτάθλημα. Ο Μπλαχίν είναι λάβρος στις ομιλίες του και λέει ορθά-κοφτά στους παίκτες του πως όποιος πιστεύει στις παραδόσεις, δεν έχει καμμία θέση στον Ολυμπιακό. Ένας αποφασισμένος Ολυμπιακός στις 20/05/1992 παίρνει άνετα την ισοπαλία με 1-1 για το κύπελλο ενώ είχε ευκαιρίες να φύγει και με τη νίκη, ενώ τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 24/05/1992 θα σπάσει η κατάρα με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 1-2 και να χάνει ευκαιρίες να φύγει με διπλάσιο τουλάχιστον σκορ. Η παράδοση έλαβε τέλος με τους ΠΑΟΚτζήδες να κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα για την ήττα, πριν επιστρέψουν στην παλιά καλή δικαιολογία περί του... Αθηνοκεντρικού κατεστημένου που καταδυναστεύει την ΠΑΟΚάρα.
Χαρακτηριστικές του τι σήμαινε για τους ΠΑΟΚτζήδες μια νίκη επί του Ολυμπιακού, είναι οι δηλώσεις του παλιού ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, Στέφανου Μπορμπόκη : "Το πρώτο μου παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό το 1986, στην Τούμπα (νίκη 4-1) και το εντυπωσιακό 6-1 στις Σέρρες το 1987 ήταν τα δύο κορυφαία παιχνίδια με αντίπαλο τους ερυθρόλευκους. Εκείνες τις χρονιές το κλίμα ήταν διαφορετικό απ’ το σημερινό. Ο κόσμος κατέκλυζε το γήπεδο πολλές ώρες πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, ενώ οι φωνές του σκέπαζαν όλη τη Θεσσαλονίκη. Ο προπονητής του Ολυμπιακού, Αντώνης Γεωργιάδης είχε πει τότε πως είμαστε πολύ νέοι για να τους κερδίσουμε. Εμείς, όμως, ήμασταν πολύ παθιασμένοι για αυτή τη νίκη και την πετύχαμε με το ευρύ 4-1. Στο παιχνίδι των Σερρών, όπου νικήσαμε με 6-1 η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή. Οι κερκίδες χωρούσαν 14.000 φιλάθλους, αλλά στις εξέδρες βρίσκονταν τουλάχιστον 20.000. Εμείς παραταχθήκαμε τότε με πολλά νεαρά παιδιά - εμένα, τον Λεωντιάδη, τον Τσιμπλάκη, τον Μαυρομμάτη - και κανείς δεν μας υπολόγιζε. Εγώ σκόραρα το πέμπτο και έκτο γκολ και δεν θα ξεχάσω πως στο τελευταίο τέρμα που πέτυχα οι οπαδοί μας έσπασαν τα κιγκλιδώματα και εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο. Με αγκάλιασαν και χοροπηδούσαν στο χορτάρι πριν τελειώσει το ματς. Την ίδια ώρα ο κόσμος που βρισκόταν δίπλα στις θύρες των δημοσιογραφικών θεωρείων πανηγύριζε σαν τρελός και μερικοί εξ’ αυτών συγκρούστηκαν, κατά λάθος, με τους ρεπόρτερ που κάλυπταν το ματς. Είχαν γίνει όλοι ένα… κουβάρι. Απίστευτες στιγμές. Χρυσές εποχές για τον ΠΑΟΚ, λίγα έτη πριν την έναρξη των πέτρινων χρόνων.
Όσο για τα παιχνίδια που θυμάμαι, αν και θα ήθελα να ξεχάσω, ήταν ο επαναληπτικός αγώνας του τελικού Κυπέλλου το 1992 και τον αγώνα που κέρδισε ο Ολυμπιακός με 2-1 στην Τούμπα σταματώντας την παράδοση των 21 χρόνων. Η σεζόν 1992-93 ήταν η έναρξη των πέτρινων χρόνων του ΠΑΟΚ. Μπορεί να φτάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά στο Καραϊσκάκη ηττηθήκαμε με κατεβασμένα τα χέρια. Απ’ αυτή τη συνάντηση μου έμεινε μια τεράστια απογοήτευση. Και ξέρεις γιατί; Διότι δεν δημιουργήσαμε ούτε μια καλή ευκαιρία. Χάσαμε με 2-0 και φύγαμε απ’ το Φάληρο με μεγάλη θλίψη. Νικηθήκαμε με κατεβασμένα τα χέρια. Δύο μήνες νωρίτερα, είχαμε χάσει και στην Τούμπα με 2-1 για τον θεσμό του πρωταθλήματος. Αυτό το παιχνίδι με πόνεσε πολύ. Ο Ολυμπιακός έσπασε μια παράδοση 21 ετών στα οποία δεν είχε πετύχει ποτέ νίκη. Εκείνη την ημέρα οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ άσχημες. Η δυνατή βροχόπτωση είχε προκαλέσει πολλές λακούβες στον αγωνιστικό χώρο και δεν μπορούσαμε να αναπτυχθούμε. Αυτή η ήττα με επηρέασε πολύ ψυχολογικά. Για πολύ καιρό δεν μιλιόμουν".
Τα χειρότερα ήρθαν πιο μετά για τον ΠΑΟΚ αφού από το Μάϊο του 1992 μέχρι τη σεζόν 2007-2008 ο ΠΑΟΚ ως γηπεδούχος κατάφερε να κερδίσει τον Ολυμπιακό μόλις 3 φορές (τη μία για το κύπελλο Ελλάδος) σε σύνολο 18 αγώνων (8 ισοπαλίες, 7 νίκες Ολυμπιακού). Αλλά είπαμε : Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός...
ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός : Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος...
Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο φταίει για όλα, αλλά όταν πρόκειται για τον Παναθηναϊκό, κάνουμε μια εξαίρεση. Δεν είναι καν κοινό μυστικό, είναι πραγματικότητα το γεγονός οτι για τον Παναθηναϊκό η Τούμπα είναι απ'τις πιο φιλόξενες έδρες, ειδικά την τελευταία δεκαπενταετία. Ουδέποτε έχουν γίνει επεισόδια, ουδέποτε έχουν βγεί πύρινα πρωτοσέλιδα, ουδέποτε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ μίλησαν για τον... "ΠΑΟ και την Αθήνα". Ο Παναθηναϊκός κατά πρώτο λόγο και η ΑΕΚ κατά δεύτερον, περνάνε "αέρα" απ'την Τούμπα χωρίς καν να ακούγονται... συνθήματα απ'τις εξέδρες, αλλά τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό έχουν πάντα κάτι το εκλεπτυσμένο. Και ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, δεν βγήκαν να διαμαρτυρηθούν ή να κάνουν... πορείες επειδή έφυγε παίκτης της ομάδας τους και πήγε στον Παναθηναϊκό. Η αρχή έγινε το 1976 με τον επιφανή ταβερνιάρη, Αχιλλέα Ασλανίδη. Ιδού οι παίκτες που έφυγαν απ'τον ΠΑΟΚ με τις ευλογίες της διοίκησης και συνέχισαν την καριέρα τους στον Παναθηναϊκό :
1976 - Αχιλλέας Ασλανίδης : Με την επίσημη δικαιολογία πως "έκλεισε ο κύκλος του στην ομάδα", ο Ασλανίδης παραχωρήθηκε στον Παναθηναϊκό. Λεπτομέρεια : Ο... βετεράνος Ασλανίδης που "έκλεισε τον κύκλο του" ήταν 26 ετών...
1977 - Χρήστος Τερζανίδης : Σε ηλικία 32 ετών έκανε χρήση της οκταετίας του και συνέχισε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, με τις ευχές όλων στον ΠΑΟΚ να τον συνοδεύουν.
1980 - Άγγελος Αναστασιάδης : Το "τοτέμ" των οπαδών του ΠΑΟΚ και εξίσου αγαπητός στους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Στα 27 του ο Αναστασιάδης παραχωρήθηκε με μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Ο Αναστασιάδης αποτελεί σημείο αναφοράς καθώς εκτός από ποδοσφαιριστής και των δύο ομάδων, διετέλεσε και προπονητής και των δύο ομάδων.
1985 - Χρήστος Δημόπουλος : Ο "φονιάς" όπως τον έλεγαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ επειδή είχε ευχέρεια στο γκολ (με... μέσο όρο τα 10 γκολ τη σεζόν - τεράστια ευχέρεια) κατηφόρισε προς Παιανία μεριά το καλοκαίρι του 1985 αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος απ'τον ΠΑΟΚ το 1985.
1991 - Νίκος Καραγεωργίου : Σε ηλικία 29 χρόνων αποκτήθηκε απ'τον Παναθηναϊκό όπου παρέμεινε για δύο χρόνια, και πάλι με τις ευλογίες της διοίκησης του ΠΑΟΚ. Ο Καραγεωργίου μετέπειτα διετέλεσε και προπονητής του ΠΑΟΚ για λίγο καιρό.
1997 - Πέρσι Ολιβάρες : Ο Περουβιανός έπαιξε μια διετία στον ΠΑΟΚ και το καλοκαίρι του 1999 πήγε στον Παναθηναϊκό όπου σε λίγο καιρό βρήκε και πάλι μπροστά του τον Άγγελο Αναστασιάδη στον πάγκο.
2003 - Παντελής Κωνσταντινίδης : Μετακόμισε το καλοκαίρι του 2003 στον Παναθηναϊκό, αφού η διοίκηση έκρινε πως "η ομάδα είχε τεράστια ανοίγματα και έπρεπε να ξεφορτωθεί ορισμένα παχυλά συμβόλαια". Με τις ευλογίες διοίκησης και κόσμου ο Κωνσταντινίδης κατέβηκε στην Αθήνα για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 2005.
2005 - Γιώργος Θεοδωρίδης : Ανεπιθύμητος στην Τούμπα, με ανακούφιση τον "πάσαραν" στον Παναθηναϊκό χωρίς αντιδράσεις.
2007 - Δημήτρης Σαλπιγγίδης : Η μία και μοναδική φορά που υπήρξαν κάποιες μεμονωμένες αντιδράσεις και αυτό όχι γιατί ο παίκτης πήγε στον Παναθηναϊκό, αλλά γιατί οι οργανωμένοι είχαν κάνει μέχρι και έρανο για να εξοφληθούν οι οφειλές στον Σαλπιγγίδη και να παραμείνει στην ομάδα. Κάποιοι κατηγόρησαν τον πρόεδρο Γιάννη Γούμενο για ξεπούλημα, αλλά σύντομα με την αβάντα των ΜΜΕ η μεταγραφή Σαλπιγγίδη έγινε "συμφέρουσα οικονομική πρόταση αλλά και ενίσχυση της ομάδας σε έμψυχο υλικό". Ο Γούμενος τον παραχώρησε τον Αύγουστο του 2007 αντί 1,8 εκατομμυρίων ευρώ και πήρε δανεικούς τους Χαραλαμπίδη, Τσίγκα και τον Τόργκελε ως ελεύθερο. Το πιο ωραίο ήταν πως οι Χαραλαμπίδης και Τσίγκας δεν έκλεισαν ούτε... χρόνο καλά καλά στην Τούμπα...
2008 - Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, Χρήστος Μελίσσης : Νέα ήθη και έθιμα στις σχέσεις των δύο συλλόγων : Ένα 24ωρο πριν, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Θοδωρής Ζαγοράκης δεχόταν μεγάλες πιέσεις απ΄τα ΜΜΕ και τον κόσμο στη Θεσσαλονίκη ώστε να μην αποδεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού για τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, που προέβλεπε χρήματα και παίκτες ως δανεικούς για τον ΠΑΟΚ. "Ο Λάζαρος είναι περιουσιακό στοιχείο της ομάδας" η τοποθέτηση των ραδιοφωνατζήδων της Θεσσαλονίκης, τη στιγμή που ο κόσμος συμφωνούσε - ένας κόσμος που μήνες πριν, του έβγαζε πανό "Οικοδόμε τον πούλο". Η συνέχεια γνωστή : Κοντά 3 εκατ. ευρώ για τον Χριστοδουλόπουλο και άλλα 1,8 εκ. ευρώ ως χορηγία από εταιρίες που ανήκουν στον όμιλο MIG του Βγενόπουλου. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η μεταγραφή του Χρήστου Μελίσση στον Παναθηναϊκό έναντι... 2.5 εκ. ευρώ και η παραχώρηση του Φίλιππου Δάρλα ως ελεύθερου. Ο ΠΑΟΚ ανταπέδωσε με ένα φιλικό στην Τούμπα στον πρώτο γύρο και με μια μαγική εμφάνιση στο ΟΑΚΑ όπου έχασε εύκολα και ξεκούραστα με 3-0, με ρεσιτάλ των πρώην "πράσινων" Κώστα Χαλκιά (έφαγε τρία γκολ το ένα πιο αστείο απ'το άλλο) και Φίλιππου Δάρλα (που άφησε τον... Νίνη να του περάσει κοντά 15-20 σέντρες).
Την αντίστροφη διαδρομή έχουν ακολουθήσει οι Κώστας Φραντζέσκος, Σπύρος Μαραγκός, Λεωνίδας Βόκολος, Παντελής Κωνσταντινίδης, Θανάσης Τσίγκας, Κώστας Χαραλαμπίδης, Σάντορ Τόργκελε, Φίλιππος Δάρλας, ενώ με ενδιάμεσους σταθμούς κατέληξαν στον ΠΑΟΚ και οι Κώστας Χαλκιάς, Γιώργος Χ. Γεωργιάδης. Η πιο ωραία ιστορία πάντως ήταν το 2004, όταν ο παίκτης του ΠΑΟΚ τότε, Λεωνίδας Βόκολος, παραχωρήθηκε στην Καλλιθέα (και καλά... "ελεύθερος" απ'τον ΠΑΟΚ) ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή του Φάνη Γκέκα στον... Παναθηναϊκό!
Όσο για αυτούς που έκαναν το δρομολόγιο Τούμπα - Πειραιά; Ανεπιθύμητοι και δακτυλοδεικτούμενοι στη Θεσσαλονίκη. Μόνο οι Κούδας - Γ.Χ. Γεωργιάδης έμειναν αλώβητοι, ο μεν γιατί οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είχαν ανάγκη από ένα ίνδαλμα, ο δε γιατί δέχτηκε την πρόσκληση να γίνει ο ηγέτης του ΠΑΟΚ σε μια δύσκολη εποχή για την ομάδα, έστω και στα γεράματα. Γούναρης, Ορφανός, Κωστίκος, Βενετίδης, Καφές θεωρήθηκαν "προδότες" και "προϊόντα κλοπής", τη στιγμή που για τον Στέλιο Βενετίδη ο Κόκκαλης "έσκασε" 1 δις δραχμές ζεστά-ζεστά στον ΠΑΟΚ! Οι μετακινήσεις των Καφέ και Γεωργιάδη στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2003 είχαν ως αποτέλεσμα να μην γίνει ποτέ το Σούπερ Καπ ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού, αφού υπήρχε κίνδυνος για νέα επεισόδια. Το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησαν οι Μητσιμπόνας, Αλεξίου, Τσαλουχίδης, Λουτσιάνο οι οποίοι ποτέ δεν αγαπήθηκαν στην Τούμπα. Persona non grata θεωρείται στην Τούμπα και η πάλαι ποτέ "σημαία" της ομάδας, Γιώργος Σκαρτάδος, που πήρε μεταγραφή απ'τον Ηρακλή στον Ολυμπιακό στα ποδοσφαιρικά του τελειώματα.
Η κοινωνική προσφορά της σεζόν 2003-2004
25/04/2004, 27η αγωνιστική : Ο τόπος είχε "βουΐξει" απ'τις φήμες που ήθελαν τους πρώην "πράσινους", Αναστασιάδη και Βόκολο να έχουν... μειωμένη απόδοση στο "ντέρμπι" της Τούμπας μεταξύ ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού. Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν. Τι κι αν ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να προηγείται μόλις στο 7ο λεπτό με 1-0; Ο Άγγελος Αναστασιάδης με "μαγικές" κινήσεις στο ημίχρονο μαζεύει πίσω την ομάδα του. Αποτέλεσμα η γρήγορη ισοφάριση του Παναθηναϊκού στο 48'. Ο χρόνος περνούσε, αλλά γκολ δεν έμπαινε. Τότε, ανέλαβε δράση ο Λεωνίδας Βόκολος. Το ρολόϊ σημαδεύει το 3ο λεπτό των καθυστερήσεων και ο Χασιώτης διώχνει όπως όπως τη μπάλα πάνω στο Σαπάνη. Ο Σαπάνης έστρωσε τη μπάλα στον Ολιζαντέμπε ο οποίος υπο τη... διακριτικότατη επιτήρηση του Βόκολου που... έτρεχε παράλληλα με τον παίκτη του Παναθηναϊκού και 1-2! Επακολούθησε πανζουρλισμός, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να γίνονται ένα κουβάρι και τους παίκτες του ΠΑΟΚ να τραβάνε τα μαλλιά τους ενώ η κερκίδα έβραζε. Σημαντική σημείωση : Ο Βόκολος ήταν μέσα ΚΑΙ στο 1ο γκολ του Παναθηναϊκου... Στα αυτοκίνητα Αναστασιάδη και ποδοσφαιριστών έβγαλαν το άχτι τους, μετά το ντέρμπι της Τούμπας οι φανατικοί του ΠΑΟΚ, προφανώς μεταξύ αυτών που φώναξαν το σύνθημα «πουλημένοι». Ηταν παρκαρισμένα στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου «Διακονία», εκεί όπου ο ΠΑΟΚ συγκεντρώνεται τη μέρα του αγώνα, και τα βρήκαν σπασμένα προπονητής και ποδοσφαιριστές. Έτσι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε ένα βήμα πιο κοντά στο να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Οι κραυγές και τα αναθέματα δεν διήρκησαν παρά λίγες μόνο ημέρες.
Το πιο ωραίο : Προς τα τέλη του 2004, ο Άγγελος Αναστασιάδης που δεν εργαζόταν πλέον στον ΠΑΟΚ, μοίρασε... 20.000 ευρώ εν αγνοία της διοίκησης όλων στον ΠΑΟΚ στους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ο ίδιος είπε πως τα χρήματα τα είχε συγκεντρώσει ο ίδιος από φίλους του επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης και φιλάθλους του ΠΑΟΚ για την κατασκευή αθλητικού κέντρου της ομάδας, πρωτοβουλία που διεκόπη μετά την παύση του από την ομάδα. Με λίγα λόγια, πήγαν διάφοροι και αντί να κάνουν δωρεά τα χρήματα στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, έδιναν τα λεφτά στον... Αναστασιάδη, που δε δούλευε ΚΑΝ στον ΠΑΟΚ. Το καλύτερο; Τα λεφτά τα παρέδωσε στον αρχηγό της ομάδας. Το Λεωνίδα Βόκολο... Το Βόκολο που όπως είπαμε και πιο πάνω, το Δεκέμβρη του 2004 με αφορμή - και καλά - αυτό το περιστατικό, έμεινε ελεύθερος και κατέληξε άμεσα στην Καλλιθέα ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή του Φάνη Γκέκα στον... Παναθηναϊκό!
Η Τούμπα από τότε που πρωτοάνοιξε δεν ήταν "φόβητρο" για τον Ολυμπιακό : Ο Ολυμπιακός έχασε με 2-0 στην πρώτη σεζόν της Α' Εθνικής Κατηγορίας (1959-1960), αλλά για να ξανακερδίσει ο ΠΑΟΚ έπρεπε να περιμένει τον Ιανουάριο του 1966 : Σε εκείνο το διάστημα ο Ολυμπιακός μέτρησε 2 ισοπαλίες (2-2, 0-0) και τρείς νίκες, εκ των οποίων η μία με το εμφατικότατο 0-4 (οι άλλες δύο με 0-1, 0-2). Ο ΠΑΟΚ έκανε ένα σερί τεσσάρων νικών(3-2, 2-0, 1-0, 2-1) και στις 21/09/1969 ο Ολυμπιακός κέρδισε ξανά στην Τούμπα με 1-2, χάρη σε δύο γκολ των Κουμαριά και Σιδέρη (για τον ΠΑΟΚ μείωσε ο Αφεντουλίδης). Και από τότε ξεκίνησε η κατάρα...
Μια κατάρα που ήθελε τον Ολυμπιακό να μην κερδίζει στην Τούμπα για 21 ολόκληρα χρόνια. Αρχής γενόμενης απ'τη σεζόν 1969-1970, ο Ολυμπιακός έπρεπε να περιμένει να φτάσει ο Μάϊος του 1992 για να ξανακερδίσει τον ΠΑΟΚ στην έδρα του : Ο αγώνας θεωρούταν "στάνταρ άσος" στο ΠΡΟΠΟ και η σχετική ατάκα που κυκλοφορούσε ήταν πως "όταν ο Ολυμπιακός ανεβαίνει στην Τούμπα, χάνει απ'τα Τέμπη". Όλοι στον ΠΑΟΚ, παίκτες, προπονητές, διοίκηση, κόσμος περίμεναν τον αγώνα με τον Ολυμπιακό για να θεωρήσουν επιτυχημένη τη χρονιά τους. Δεν έχει σημασία αν ο ΠΑΟΚ τις περισσότερες φορές δεν τερμάτιζε καν στην πρώτη τριάδα-τετράδα : Με νίκη επί του Ολυμπιακού στην Τούμπα, η χρονιά ήταν επιτυχημένη.
Οι αγώνες μεταξύ ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού όσο διήρκεσε η "παράδοση"
1970-1971 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-0
1971-1972 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-3
1972-1973 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1973-1974 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1974-1975 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-0
1975-1976 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-1
1976-1977 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-1
1977-1978 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1978-1979 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-0
1979-1980 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-0
1980-1981 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1981-1982 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-0
1982-1983 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
1983-1984 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-0
1984-1985 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1985-1986 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1986-1987 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-1
1987-1988 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 6-1 (Σέρρες)
1988-1989 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1989-1990 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-1
1990-1991 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-2
1971-1972 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-3
1972-1973 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1973-1974 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1974-1975 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-0
1975-1976 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-1
1976-1977 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-1
1977-1978 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1978-1979 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-0
1979-1980 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-0
1980-1981 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1981-1982 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-0
1982-1983 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
1983-1984 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-0
1984-1985 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1985-1986 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1986-1987 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-1
1987-1988 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 6-1 (Σέρρες)
1988-1989 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0
1989-1990 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-1
1990-1991 : ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-2
Σύνολο : 2 μόλις ισοπαλίες και 19 ήττες για τον Ολυμπιακό με τέρματα 11 υπέρ και 47 κατά!
Φυσικά κάτι που τεχνηέντως παραλείπουν οι φίλτατοι οπαδοί της δικέφαλης μπουγάτσας να πουν, είναι οι... εξαιρετικές διαιτησίες των οποίων έτυχε ο Ολυμπιακός ως φιλοξενούμενος, με τους διαιτητές να σφυρίζουν σαν συνδεσμίτες του ΠΑΟΚ υπό το φόβο του "πύρινου" λαού. 1986, 1989 (εις διπλούν - οι ΠΑΟΚτζήδες πήγαν και στο Καυταντζόγλειο για τον αγώνα του Ηρακλή με τον Ολυμπιακό), 1990, 1995, χρονιές που ο Ολυμπιακός ήταν ΜΑΚΡΙΑ απ'τους τίτλους και βασανιζόταν απ'τα δικά του προβλήματα, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ καλλιεργούσαν κλίμα τρομοκρατίας επί των παικτών του Ολυμπιακού με μπούκες στο γήπεδο, με πέτρες, μπουκάλια, κροτίδες, φωτοβολίδες. Τότε - για αυτούς - οι νίκες ήταν πεντακάθαρες, σαφές δείγμα της ανωτερότητας του ΠΑΟΚ. Ενώ τις δύο φορές που δεν κέρδισε ο ΠΑΟΚ (1970-1971 και 1982-1983) έφταιγε το κράτος των Αθηνών. Αργότερα που η φάπα άρχισε να πέφτει με ρυθμό πολυβόλου, όλες οι ήττες τους ήταν άδικες και όλες οι διαιτησίες είχαν πρόβλημα. Για την ακρίβεια όλα είχαν πρόβλημα, εκτός απ'το κεφάλι τους...
Ώσπου φτάσαμε στη σεζόν 1991-1992. Ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν, κάνει κατήχηση στους παίκτες του εν'όψει των δύο "κολλητών" αναμετρήσεων του Μαΐου του 1992 με τον ΠΑΟΚ για κύπελλο και πρωτάθλημα. Ο Μπλαχίν είναι λάβρος στις ομιλίες του και λέει ορθά-κοφτά στους παίκτες του πως όποιος πιστεύει στις παραδόσεις, δεν έχει καμμία θέση στον Ολυμπιακό. Ένας αποφασισμένος Ολυμπιακός στις 20/05/1992 παίρνει άνετα την ισοπαλία με 1-1 για το κύπελλο ενώ είχε ευκαιρίες να φύγει και με τη νίκη, ενώ τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 24/05/1992 θα σπάσει η κατάρα με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 1-2 και να χάνει ευκαιρίες να φύγει με διπλάσιο τουλάχιστον σκορ. Η παράδοση έλαβε τέλος με τους ΠΑΟΚτζήδες να κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα για την ήττα, πριν επιστρέψουν στην παλιά καλή δικαιολογία περί του... Αθηνοκεντρικού κατεστημένου που καταδυναστεύει την ΠΑΟΚάρα.Χαρακτηριστικές του τι σήμαινε για τους ΠΑΟΚτζήδες μια νίκη επί του Ολυμπιακού, είναι οι δηλώσεις του παλιού ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, Στέφανου Μπορμπόκη : "Το πρώτο μου παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό το 1986, στην Τούμπα (νίκη 4-1) και το εντυπωσιακό 6-1 στις Σέρρες το 1987 ήταν τα δύο κορυφαία παιχνίδια με αντίπαλο τους ερυθρόλευκους. Εκείνες τις χρονιές το κλίμα ήταν διαφορετικό απ’ το σημερινό. Ο κόσμος κατέκλυζε το γήπεδο πολλές ώρες πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, ενώ οι φωνές του σκέπαζαν όλη τη Θεσσαλονίκη. Ο προπονητής του Ολυμπιακού, Αντώνης Γεωργιάδης είχε πει τότε πως είμαστε πολύ νέοι για να τους κερδίσουμε. Εμείς, όμως, ήμασταν πολύ παθιασμένοι για αυτή τη νίκη και την πετύχαμε με το ευρύ 4-1. Στο παιχνίδι των Σερρών, όπου νικήσαμε με 6-1 η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή. Οι κερκίδες χωρούσαν 14.000 φιλάθλους, αλλά στις εξέδρες βρίσκονταν τουλάχιστον 20.000. Εμείς παραταχθήκαμε τότε με πολλά νεαρά παιδιά - εμένα, τον Λεωντιάδη, τον Τσιμπλάκη, τον Μαυρομμάτη - και κανείς δεν μας υπολόγιζε. Εγώ σκόραρα το πέμπτο και έκτο γκολ και δεν θα ξεχάσω πως στο τελευταίο τέρμα που πέτυχα οι οπαδοί μας έσπασαν τα κιγκλιδώματα και εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο. Με αγκάλιασαν και χοροπηδούσαν στο χορτάρι πριν τελειώσει το ματς. Την ίδια ώρα ο κόσμος που βρισκόταν δίπλα στις θύρες των δημοσιογραφικών θεωρείων πανηγύριζε σαν τρελός και μερικοί εξ’ αυτών συγκρούστηκαν, κατά λάθος, με τους ρεπόρτερ που κάλυπταν το ματς. Είχαν γίνει όλοι ένα… κουβάρι. Απίστευτες στιγμές. Χρυσές εποχές για τον ΠΑΟΚ, λίγα έτη πριν την έναρξη των πέτρινων χρόνων.
Όσο για τα παιχνίδια που θυμάμαι, αν και θα ήθελα να ξεχάσω, ήταν ο επαναληπτικός αγώνας του τελικού Κυπέλλου το 1992 και τον αγώνα που κέρδισε ο Ολυμπιακός με 2-1 στην Τούμπα σταματώντας την παράδοση των 21 χρόνων. Η σεζόν 1992-93 ήταν η έναρξη των πέτρινων χρόνων του ΠΑΟΚ. Μπορεί να φτάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά στο Καραϊσκάκη ηττηθήκαμε με κατεβασμένα τα χέρια. Απ’ αυτή τη συνάντηση μου έμεινε μια τεράστια απογοήτευση. Και ξέρεις γιατί; Διότι δεν δημιουργήσαμε ούτε μια καλή ευκαιρία. Χάσαμε με 2-0 και φύγαμε απ’ το Φάληρο με μεγάλη θλίψη. Νικηθήκαμε με κατεβασμένα τα χέρια. Δύο μήνες νωρίτερα, είχαμε χάσει και στην Τούμπα με 2-1 για τον θεσμό του πρωταθλήματος. Αυτό το παιχνίδι με πόνεσε πολύ. Ο Ολυμπιακός έσπασε μια παράδοση 21 ετών στα οποία δεν είχε πετύχει ποτέ νίκη. Εκείνη την ημέρα οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ άσχημες. Η δυνατή βροχόπτωση είχε προκαλέσει πολλές λακούβες στον αγωνιστικό χώρο και δεν μπορούσαμε να αναπτυχθούμε. Αυτή η ήττα με επηρέασε πολύ ψυχολογικά. Για πολύ καιρό δεν μιλιόμουν".
Τα χειρότερα ήρθαν πιο μετά για τον ΠΑΟΚ αφού από το Μάϊο του 1992 μέχρι τη σεζόν 2007-2008 ο ΠΑΟΚ ως γηπεδούχος κατάφερε να κερδίσει τον Ολυμπιακό μόλις 3 φορές (τη μία για το κύπελλο Ελλάδος) σε σύνολο 18 αγώνων (8 ισοπαλίες, 7 νίκες Ολυμπιακού). Αλλά είπαμε : Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός...
ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός : Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος...
Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο φταίει για όλα, αλλά όταν πρόκειται για τον Παναθηναϊκό, κάνουμε μια εξαίρεση. Δεν είναι καν κοινό μυστικό, είναι πραγματικότητα το γεγονός οτι για τον Παναθηναϊκό η Τούμπα είναι απ'τις πιο φιλόξενες έδρες, ειδικά την τελευταία δεκαπενταετία. Ουδέποτε έχουν γίνει επεισόδια, ουδέποτε έχουν βγεί πύρινα πρωτοσέλιδα, ουδέποτε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ μίλησαν για τον... "ΠΑΟ και την Αθήνα". Ο Παναθηναϊκός κατά πρώτο λόγο και η ΑΕΚ κατά δεύτερον, περνάνε "αέρα" απ'την Τούμπα χωρίς καν να ακούγονται... συνθήματα απ'τις εξέδρες, αλλά τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό έχουν πάντα κάτι το εκλεπτυσμένο. Και ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, δεν βγήκαν να διαμαρτυρηθούν ή να κάνουν... πορείες επειδή έφυγε παίκτης της ομάδας τους και πήγε στον Παναθηναϊκό. Η αρχή έγινε το 1976 με τον επιφανή ταβερνιάρη, Αχιλλέα Ασλανίδη. Ιδού οι παίκτες που έφυγαν απ'τον ΠΑΟΚ με τις ευλογίες της διοίκησης και συνέχισαν την καριέρα τους στον Παναθηναϊκό :
1976 - Αχιλλέας Ασλανίδης : Με την επίσημη δικαιολογία πως "έκλεισε ο κύκλος του στην ομάδα", ο Ασλανίδης παραχωρήθηκε στον Παναθηναϊκό. Λεπτομέρεια : Ο... βετεράνος Ασλανίδης που "έκλεισε τον κύκλο του" ήταν 26 ετών...
1977 - Χρήστος Τερζανίδης : Σε ηλικία 32 ετών έκανε χρήση της οκταετίας του και συνέχισε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, με τις ευχές όλων στον ΠΑΟΚ να τον συνοδεύουν.
1980 - Άγγελος Αναστασιάδης : Το "τοτέμ" των οπαδών του ΠΑΟΚ και εξίσου αγαπητός στους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Στα 27 του ο Αναστασιάδης παραχωρήθηκε με μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Ο Αναστασιάδης αποτελεί σημείο αναφοράς καθώς εκτός από ποδοσφαιριστής και των δύο ομάδων, διετέλεσε και προπονητής και των δύο ομάδων.
1985 - Χρήστος Δημόπουλος : Ο "φονιάς" όπως τον έλεγαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ επειδή είχε ευχέρεια στο γκολ (με... μέσο όρο τα 10 γκολ τη σεζόν - τεράστια ευχέρεια) κατηφόρισε προς Παιανία μεριά το καλοκαίρι του 1985 αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος απ'τον ΠΑΟΚ το 1985.
1991 - Νίκος Καραγεωργίου : Σε ηλικία 29 χρόνων αποκτήθηκε απ'τον Παναθηναϊκό όπου παρέμεινε για δύο χρόνια, και πάλι με τις ευλογίες της διοίκησης του ΠΑΟΚ. Ο Καραγεωργίου μετέπειτα διετέλεσε και προπονητής του ΠΑΟΚ για λίγο καιρό.
1997 - Πέρσι Ολιβάρες : Ο Περουβιανός έπαιξε μια διετία στον ΠΑΟΚ και το καλοκαίρι του 1999 πήγε στον Παναθηναϊκό όπου σε λίγο καιρό βρήκε και πάλι μπροστά του τον Άγγελο Αναστασιάδη στον πάγκο.
2003 - Παντελής Κωνσταντινίδης : Μετακόμισε το καλοκαίρι του 2003 στον Παναθηναϊκό, αφού η διοίκηση έκρινε πως "η ομάδα είχε τεράστια ανοίγματα και έπρεπε να ξεφορτωθεί ορισμένα παχυλά συμβόλαια". Με τις ευλογίες διοίκησης και κόσμου ο Κωνσταντινίδης κατέβηκε στην Αθήνα για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 2005.
2005 - Γιώργος Θεοδωρίδης : Ανεπιθύμητος στην Τούμπα, με ανακούφιση τον "πάσαραν" στον Παναθηναϊκό χωρίς αντιδράσεις.
2007 - Δημήτρης Σαλπιγγίδης : Η μία και μοναδική φορά που υπήρξαν κάποιες μεμονωμένες αντιδράσεις και αυτό όχι γιατί ο παίκτης πήγε στον Παναθηναϊκό, αλλά γιατί οι οργανωμένοι είχαν κάνει μέχρι και έρανο για να εξοφληθούν οι οφειλές στον Σαλπιγγίδη και να παραμείνει στην ομάδα. Κάποιοι κατηγόρησαν τον πρόεδρο Γιάννη Γούμενο για ξεπούλημα, αλλά σύντομα με την αβάντα των ΜΜΕ η μεταγραφή Σαλπιγγίδη έγινε "συμφέρουσα οικονομική πρόταση αλλά και ενίσχυση της ομάδας σε έμψυχο υλικό". Ο Γούμενος τον παραχώρησε τον Αύγουστο του 2007 αντί 1,8 εκατομμυρίων ευρώ και πήρε δανεικούς τους Χαραλαμπίδη, Τσίγκα και τον Τόργκελε ως ελεύθερο. Το πιο ωραίο ήταν πως οι Χαραλαμπίδης και Τσίγκας δεν έκλεισαν ούτε... χρόνο καλά καλά στην Τούμπα...
2008 - Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, Χρήστος Μελίσσης : Νέα ήθη και έθιμα στις σχέσεις των δύο συλλόγων : Ένα 24ωρο πριν, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Θοδωρής Ζαγοράκης δεχόταν μεγάλες πιέσεις απ΄τα ΜΜΕ και τον κόσμο στη Θεσσαλονίκη ώστε να μην αποδεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού για τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, που προέβλεπε χρήματα και παίκτες ως δανεικούς για τον ΠΑΟΚ. "Ο Λάζαρος είναι περιουσιακό στοιχείο της ομάδας" η τοποθέτηση των ραδιοφωνατζήδων της Θεσσαλονίκης, τη στιγμή που ο κόσμος συμφωνούσε - ένας κόσμος που μήνες πριν, του έβγαζε πανό "Οικοδόμε τον πούλο". Η συνέχεια γνωστή : Κοντά 3 εκατ. ευρώ για τον Χριστοδουλόπουλο και άλλα 1,8 εκ. ευρώ ως χορηγία από εταιρίες που ανήκουν στον όμιλο MIG του Βγενόπουλου. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η μεταγραφή του Χρήστου Μελίσση στον Παναθηναϊκό έναντι... 2.5 εκ. ευρώ και η παραχώρηση του Φίλιππου Δάρλα ως ελεύθερου. Ο ΠΑΟΚ ανταπέδωσε με ένα φιλικό στην Τούμπα στον πρώτο γύρο και με μια μαγική εμφάνιση στο ΟΑΚΑ όπου έχασε εύκολα και ξεκούραστα με 3-0, με ρεσιτάλ των πρώην "πράσινων" Κώστα Χαλκιά (έφαγε τρία γκολ το ένα πιο αστείο απ'το άλλο) και Φίλιππου Δάρλα (που άφησε τον... Νίνη να του περάσει κοντά 15-20 σέντρες).
Την αντίστροφη διαδρομή έχουν ακολουθήσει οι Κώστας Φραντζέσκος, Σπύρος Μαραγκός, Λεωνίδας Βόκολος, Παντελής Κωνσταντινίδης, Θανάσης Τσίγκας, Κώστας Χαραλαμπίδης, Σάντορ Τόργκελε, Φίλιππος Δάρλας, ενώ με ενδιάμεσους σταθμούς κατέληξαν στον ΠΑΟΚ και οι Κώστας Χαλκιάς, Γιώργος Χ. Γεωργιάδης. Η πιο ωραία ιστορία πάντως ήταν το 2004, όταν ο παίκτης του ΠΑΟΚ τότε, Λεωνίδας Βόκολος, παραχωρήθηκε στην Καλλιθέα (και καλά... "ελεύθερος" απ'τον ΠΑΟΚ) ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή του Φάνη Γκέκα στον... Παναθηναϊκό!
Όσο για αυτούς που έκαναν το δρομολόγιο Τούμπα - Πειραιά; Ανεπιθύμητοι και δακτυλοδεικτούμενοι στη Θεσσαλονίκη. Μόνο οι Κούδας - Γ.Χ. Γεωργιάδης έμειναν αλώβητοι, ο μεν γιατί οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είχαν ανάγκη από ένα ίνδαλμα, ο δε γιατί δέχτηκε την πρόσκληση να γίνει ο ηγέτης του ΠΑΟΚ σε μια δύσκολη εποχή για την ομάδα, έστω και στα γεράματα. Γούναρης, Ορφανός, Κωστίκος, Βενετίδης, Καφές θεωρήθηκαν "προδότες" και "προϊόντα κλοπής", τη στιγμή που για τον Στέλιο Βενετίδη ο Κόκκαλης "έσκασε" 1 δις δραχμές ζεστά-ζεστά στον ΠΑΟΚ! Οι μετακινήσεις των Καφέ και Γεωργιάδη στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2003 είχαν ως αποτέλεσμα να μην γίνει ποτέ το Σούπερ Καπ ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού, αφού υπήρχε κίνδυνος για νέα επεισόδια. Το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησαν οι Μητσιμπόνας, Αλεξίου, Τσαλουχίδης, Λουτσιάνο οι οποίοι ποτέ δεν αγαπήθηκαν στην Τούμπα. Persona non grata θεωρείται στην Τούμπα και η πάλαι ποτέ "σημαία" της ομάδας, Γιώργος Σκαρτάδος, που πήρε μεταγραφή απ'τον Ηρακλή στον Ολυμπιακό στα ποδοσφαιρικά του τελειώματα.
Η κοινωνική προσφορά της σεζόν 2003-2004
25/04/2004, 27η αγωνιστική : Ο τόπος είχε "βουΐξει" απ'τις φήμες που ήθελαν τους πρώην "πράσινους", Αναστασιάδη και Βόκολο να έχουν... μειωμένη απόδοση στο "ντέρμπι" της Τούμπας μεταξύ ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού. Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν. Τι κι αν ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να προηγείται μόλις στο 7ο λεπτό με 1-0; Ο Άγγελος Αναστασιάδης με "μαγικές" κινήσεις στο ημίχρονο μαζεύει πίσω την ομάδα του. Αποτέλεσμα η γρήγορη ισοφάριση του Παναθηναϊκού στο 48'. Ο χρόνος περνούσε, αλλά γκολ δεν έμπαινε. Τότε, ανέλαβε δράση ο Λεωνίδας Βόκολος. Το ρολόϊ σημαδεύει το 3ο λεπτό των καθυστερήσεων και ο Χασιώτης διώχνει όπως όπως τη μπάλα πάνω στο Σαπάνη. Ο Σαπάνης έστρωσε τη μπάλα στον Ολιζαντέμπε ο οποίος υπο τη... διακριτικότατη επιτήρηση του Βόκολου που... έτρεχε παράλληλα με τον παίκτη του Παναθηναϊκού και 1-2! Επακολούθησε πανζουρλισμός, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να γίνονται ένα κουβάρι και τους παίκτες του ΠΑΟΚ να τραβάνε τα μαλλιά τους ενώ η κερκίδα έβραζε. Σημαντική σημείωση : Ο Βόκολος ήταν μέσα ΚΑΙ στο 1ο γκολ του Παναθηναϊκου... Στα αυτοκίνητα Αναστασιάδη και ποδοσφαιριστών έβγαλαν το άχτι τους, μετά το ντέρμπι της Τούμπας οι φανατικοί του ΠΑΟΚ, προφανώς μεταξύ αυτών που φώναξαν το σύνθημα «πουλημένοι». Ηταν παρκαρισμένα στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου «Διακονία», εκεί όπου ο ΠΑΟΚ συγκεντρώνεται τη μέρα του αγώνα, και τα βρήκαν σπασμένα προπονητής και ποδοσφαιριστές. Έτσι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε ένα βήμα πιο κοντά στο να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Οι κραυγές και τα αναθέματα δεν διήρκησαν παρά λίγες μόνο ημέρες.
Το πιο ωραίο : Προς τα τέλη του 2004, ο Άγγελος Αναστασιάδης που δεν εργαζόταν πλέον στον ΠΑΟΚ, μοίρασε... 20.000 ευρώ εν αγνοία της διοίκησης όλων στον ΠΑΟΚ στους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ο ίδιος είπε πως τα χρήματα τα είχε συγκεντρώσει ο ίδιος από φίλους του επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης και φιλάθλους του ΠΑΟΚ για την κατασκευή αθλητικού κέντρου της ομάδας, πρωτοβουλία που διεκόπη μετά την παύση του από την ομάδα. Με λίγα λόγια, πήγαν διάφοροι και αντί να κάνουν δωρεά τα χρήματα στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, έδιναν τα λεφτά στον... Αναστασιάδη, που δε δούλευε ΚΑΝ στον ΠΑΟΚ. Το καλύτερο; Τα λεφτά τα παρέδωσε στον αρχηγό της ομάδας. Το Λεωνίδα Βόκολο... Το Βόκολο που όπως είπαμε και πιο πάνω, το Δεκέμβρη του 2004 με αφορμή - και καλά - αυτό το περιστατικό, έμεινε ελεύθερος και κατέληξε άμεσα στην Καλλιθέα ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή του Φάνη Γκέκα στον... Παναθηναϊκό!
Επίλογος
Αυτά λοιπόν τα ωραία και για τον πολυαγαπημένο, μόνιμα αδικημένο απ'το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο, ΠΑΟΚ. Την ομάδα των χορηγιών, των κρατικών δωρεών και... εράνων, αλλά - μη ξεχνιόμαστε - και των διαδηλώσεων. "Ο ΠΑΟΚ" μας λένε "είναι η γροθιά στο σάπιο κατεστημένο". Ένα κατεστημένο το οποίο παρακαλούν γονυπετείς να τους χαρίσει τα χρέη, την ώρα που αποκαλούσαν "σκάνδαλο" τη ρύθμιση των χρεών του Ολυμπιακού. Ένα κατεστημένο που τους χάρισε την έκταση όπου σήμερα βρίσκεται η Τούμπα. Ένα κατεστημένο που τους έχτισε το γήπεδο μπάσκετ. Ένα κατεστημένο που παρεμβαίνει πολλάκις με φωτογραφικά νομοσχέδια και επερωτήσεις στη βουλή προς όφελος του ΠΑΟΚ εις βάρος άλλων ομάδων της Θεσσαλονίκης.
Ένα κατεστημένο που επιτρέπει σε Νομάρχες, βουλευτές, υπουργούς, να καταθέτουν επερωτήσεις και να συστήνουν "επιτροπές σωτηρίας του λαοπρόβλητου ΠΑΟΚ". Ένα κατεστημένο που ανοίγει... Κυριακάτικα τράπεζες για να εξυπηρετηθεί η ΠΑΟΚάρα. Ένα κατεστημένο που επέτρεπε επί σειρά ετών στον ΠΑΟΚ να κάνει μεταγραφές, ενώ χρωστούσε σε όποιον μιλούσε Ελληνικά - και όχι μόνο.
Το "Αθηνοκεντρικό κατεστημένο" σε ένα πράγμα "φταίει" : Οτι έχει μεγαλύτερο πρεστίζ τόσο σε επίπεδο μάρκετινγκ, όσο και σε επίπεδο οικονομικής επιφάνειας. Όταν βλέπεις π.χ. οτι ο Ολυμπιακός φέρνει τον Τζιοβάνι και το Ζάχοβιτς κι εσύ φέρνεις τον μπαρμπα-Τετράντζε, τον Σάμπρι και το Λουκά Καραδήμο, που πας; Όταν ο Παναθηναϊκός δίνει 2 μύρια για να σου πάρει τον Σαλπιγγίδη και εσύ "απαντάς" με... δανεικούς τον "Μπίδη" και τον Τσίγκα, τι πας να κάνεις; Με πορδές αυγά δε βάφονται και με παίκτες που βαφτίζουν τα ΜΜΕ παικταράδες αλλά στις ομάδες της Αθήνας δεν θα έβρισκαν θέση ούτε στα οικογενειακά διπλά, τι περιμένεις να κάνεις; Ας ρίξει όποιος θέλει μια ματιά στις μεταγραφές που έχει κάνει ο ΠΑΟΚ από... όποτε θέλει μέχρι τώρα και ας πεί οτι "ΝΑΙ, εκείνες τις σεζόν είχα καλύτερους παίκτες". Όχι όμως να λένε και ότι αδικήθηκαν απ΄το κατεστημένο ενώ έπαιζαν με αμυντικό δίδυμο τον Κολομπούρδα και τον Κουλακιώτη...
Μια παρατήρηση, απο πλευράς μας : Για να είναι συνεπείς με το διαμορφωμένο πλέον από ετών status τους, μήπως είναι προτιμότερο να επαναφέρουν το παλιό τους σήμα, που τόσο ταιριάζει με τον μεγάλο τους αδελφό στην Αθήνα; Μια καλή ιδέα θα ήταν στα χρώματα της φανέλας τους να προσθέσουν και το πράσινο, σε στυλ Σπόρτινγκ Λισαβώνας.
Αυτό είναι το... σάπιο κατεστημένο, στο οποίο ο ΠΑΟΚ είναι η... γροθιά. Ένα σάπιο "Αθηνοκεντρικό" κατεστημένο, στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών Πολιτισμού και υφυπουργών αθλητισμού είναι απ'τη... Βόρεια Ελλάδα.
Ένα κατεστημένο που επιτρέπει σε Νομάρχες, βουλευτές, υπουργούς, να καταθέτουν επερωτήσεις και να συστήνουν "επιτροπές σωτηρίας του λαοπρόβλητου ΠΑΟΚ". Ένα κατεστημένο που ανοίγει... Κυριακάτικα τράπεζες για να εξυπηρετηθεί η ΠΑΟΚάρα. Ένα κατεστημένο που επέτρεπε επί σειρά ετών στον ΠΑΟΚ να κάνει μεταγραφές, ενώ χρωστούσε σε όποιον μιλούσε Ελληνικά - και όχι μόνο.
Το "Αθηνοκεντρικό κατεστημένο" σε ένα πράγμα "φταίει" : Οτι έχει μεγαλύτερο πρεστίζ τόσο σε επίπεδο μάρκετινγκ, όσο και σε επίπεδο οικονομικής επιφάνειας. Όταν βλέπεις π.χ. οτι ο Ολυμπιακός φέρνει τον Τζιοβάνι και το Ζάχοβιτς κι εσύ φέρνεις τον μπαρμπα-Τετράντζε, τον Σάμπρι και το Λουκά Καραδήμο, που πας; Όταν ο Παναθηναϊκός δίνει 2 μύρια για να σου πάρει τον Σαλπιγγίδη και εσύ "απαντάς" με... δανεικούς τον "Μπίδη" και τον Τσίγκα, τι πας να κάνεις; Με πορδές αυγά δε βάφονται και με παίκτες που βαφτίζουν τα ΜΜΕ παικταράδες αλλά στις ομάδες της Αθήνας δεν θα έβρισκαν θέση ούτε στα οικογενειακά διπλά, τι περιμένεις να κάνεις; Ας ρίξει όποιος θέλει μια ματιά στις μεταγραφές που έχει κάνει ο ΠΑΟΚ από... όποτε θέλει μέχρι τώρα και ας πεί οτι "ΝΑΙ, εκείνες τις σεζόν είχα καλύτερους παίκτες". Όχι όμως να λένε και ότι αδικήθηκαν απ΄το κατεστημένο ενώ έπαιζαν με αμυντικό δίδυμο τον Κολομπούρδα και τον Κουλακιώτη...
Μια παρατήρηση, απο πλευράς μας : Για να είναι συνεπείς με το διαμορφωμένο πλέον από ετών status τους, μήπως είναι προτιμότερο να επαναφέρουν το παλιό τους σήμα, που τόσο ταιριάζει με τον μεγάλο τους αδελφό στην Αθήνα; Μια καλή ιδέα θα ήταν στα χρώματα της φανέλας τους να προσθέσουν και το πράσινο, σε στυλ Σπόρτινγκ Λισαβώνας.
Όσο για το μένος τους προς τον Ολυμπιακό; Αυτά τα περι "κατεστημένου" που αναμασούν τα τελευταία χρόνια είναι για τα πανηγύρια. Τα ίδια και χειρότερα έκαναν και με τον Νταϊφά πρόεδρο, και με το Σαλιαρέλη, και με το Μπανασάκη ακόμα. Τα ίδια έκαναν και σε εποχές που ο Ολυμπιακός βασανιζόταν και πάλευε για την έξοδο στο κύπελλο UEFA. Τα περι κατεστημένου, κέντρων αποφάσεων και αδικιών είναι παραμύθια για μικρά παιδιά : Η εξήγηση τελικώς είναι πάρα πολύ απλή. Είναι φθόνος. Φθόνος για αυτό που ίσως θα μπορούσαν να είναι, αλλά ποτέ, μα ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να γίνουν με τα μυαλά που κουβαλάνε. Ποτέ και σε κανένα επίπεδο : Είτε διοικητικό, είτε αθλητικό, είτε οπαδικό. Και ΑΥΤΟ ακριβώς είναι που τους ενοχλεί, ούτε ο... Βούδας, ούτε ο Κούδας...
